Een grote blauwe beer ligt op bed en laat zijn dromen dwarrelen. In de winter kijkt hij naar de zon die door de ijspegels schijnt. En op het strand laat hij de zandkorrels tussen zijn vingers glippen. Prentenboek van Agnès de Lestrade en Valeria Docampo, die eerder samen ‘Het land van de grote woordfabriek’ (2009)* hebben gemaakt. Ook nu levert dit duo een prachtig werk af. De blauwe beer zoekt in de tekst, vertaald door Saskia Goeminne, naar de randen van zijn dagelijkse omgeving/leven: ‘aan de rand van de verveling zijn er zo veel ideeën’. Juist daar vindt hij allerlei nieuwe gedachten, voorwerpen en situaties. Hij benoemt die ook, met mooie fantasiewoorden: ‘Morgen ga ik boekenschrijverijen.’ Op de ietwat surrealistische prenten die over twee pagina’s lopen, is steeds de blauwe beer te zien in een sobere, grijsbruine omgeving met een paar kleine kleuraccenten. Na elke ‘randen-situatie’ moet het boek een kwartslag gekanteld worden; dan lijkt de beer te genieten van zijn vindingen. Ook die staande prenten bevatten bijzondere beelden: de beer als ijsberg met een vuurtoren of op een schommel van regendraden. Voor lezers die zich graag laten meevoeren met toegankelijke poëtische teksten en kunstzinnige, dromerige platen. Vanaf ca. 5 jaar. Verberg tekst

Wat een juweeltje heb ik hier in handen. Ik herken de stijl onmiddellijk. De makers van 'Het land van de grote droomfabriek' hebben de handen weer in elkaar geslagen. In dit poëtische boek staat er een grote, blauwe beer met een enorme aaibaarheidsfactor centraal. Acht keer beschrijft, bedenkt of droomt hij een situatie of een gevoel. Hierop volgt telkens een plan met wat hij morgen wil gaan doen. De bedenking wordt steeds op een dubbele bladzijde horizontaal weergegeven. Om het plan te lezen moet je het prentenboek even kantelen om dan verticaal verder te lezen. Een leuk extraatje in de lay-out. De lezer wordt uitgenodigd om te fantaseren, want de acties die beer zal uitvoeren zijn steeds onbestaande werkwoorden. Behalve de laatste dan: “verzinnen”. Op deze laatste pagina transformeren de kleuren van de beer en zijn omgeving naar gele en rode tinten.

Dit is geen boek om eens snel (voor) te lezen. Dit prentenboek nodigt uit tot filosoferen en tot uitgebreid stilstaan bij het spelen met woorden en taal. Een pluim voor de manier van vertalen mag niet ontbreken. Het geheel geeft je een gevoel van rust en vraagt om met zachtheid gelezen en bekeken te worden. De vormgeving heeft ook dat tikkeltje extra: voor- en achterkant lijken er in dik karton nog eens extra op gekleefd te zijn. Zowel op de kaft als in het boek zelf is er een hoofdrol weggelegd voor de kleuren blauw en geel, die perfect passen op de zandkleurige achtergrond.

Een absolute aanrader voor jonge en oudere lezers die net dat tikketje extra zoeken in een prentenboek.

Verberg tekst