Laurel heeft jaren thuisonderwijs genoten, maar daar komt verandering in wanneer ze met haar adoptieouders verhuist naar Crescent City. Hun blokhut in het kleine Orick wordt te koop gezet. Terwijl Laurel probeert zich aan te passen aan het leven op een openbare school wordt het wel heel duidelijk dat ze een buitenbeentje is: zo eet ze alleen groenten en fruit, heeft ze elke middag frisse lucht nodig en in tegenstelling tot haar leeftijdsgenoten heeft ze nooit last van puistjes en vettig haar. Wanneer ze een bult voelt op haar rug, hoopt ze nog even dat ze toch hetzelfde is als de anderen: dan toch haar eerste puistje! Tot ze merkt dat de bobbel maar blijft groeien, en ze op een dag wakker wordt met een reusachtige bloem op haar rug. Ze neemt haar beste vriend David in vertrouwen en samen trachten ze te achterhalen wie of wat ze echt is.
Tijdens een bezoekje aan hun oude blokhut ontmoet Laurel de elf Tamani, die haar meer weet te vertellen over haar afkomst. Hij onthult dat ze als een soort wisselkind bij haar ouders is ondergebracht, zodat ze de ingang naar het elfenrijk Avalon kon beschermen tegen mogelijke indringers. Dat plan lijkt nu volledig in het honderd te lopen, aangezien de man die zijn zinnen heeft gezet op de blokhut een trol blijkt te zijn die maar al te graag het elfenrijk wil binnendringen. Terwijl Laurel duidelijkheid tracht te krijgen over haar gevoelens voor de rustige David en de hartstochtelijke Tamani, probeert ze samen met hen de verkoop tegen te houden.
De vrij lange aanloop naar de onthulling van Laurels afkomst zorgt ervoor dat er ruimte is om de spanning degelijk op te bouwen en om meerdere facetten van Laurels karakter te tonen. Zo worden haar ongemakkelijkheid op de nieuwe school en haar verlangen erbij te horen treffend weergegeven, evenals de manier waarop de paniek om de bobbel haar steeds dieper in zichzelf doet keren.
Aprilynne Pike's benadering van de elfen en hun wereld is origineel en intrigerend. Elfen, zo vertelt Tamani, lijken dan wel op mensen, maar in werkelijkheid zijn het planten: ze hebben geen hart en geen bloed, maar sap. Ook leek de bloem op Laurels rug op een paar vleugels, maar eigenlijk was het een bloesem die een rol speelt bij de voortplanting. Verder hebben elfen naargelang het seizoen waarin ze geboren zijn bepaalde magische krachten.
Het uitgangspunt is dan wel origineel, de uitwerking van het liefdesverhaal is zeer stereotiep. Golven van hitte die Laurel overvallen, de stormen die in haar woeden, de lippen die langs elkaar strijken als een zachte bries, de versmeltende lichamen en het zwemmen in de zee van Davids blauwe ogen -- de roman bulkt van de clichés.
Verder blijft David als personage nogal vlak doorheen het boek: hij is steeds rustig, betrouwbaar en stabiel. Hier en daar wordt wel gehint naar zijn onderliggende en minder evenwichtige gevoelens, maar deze komen nooit echt aan de oppervlakte. Dat hij blijft zwijgen, vergroot het contrast tussen hem en Tamani wel, maar zijn gevoelens en reacties hadden hier en daar iets meer aandacht kunnen krijgen dan enkel de verwijzing naar de stiltes waarin ze vervat zitten. Hopelijk kan Pike in de volgende drie delen van de reeks vooral het karakter van David iets verder uitspitten en nog dieper ingaan in het beeld dat zij schetst van de elfen. [Ilse Moens] Verberg tekst

Laurel (15) verhuist naar een andere stad en komt in de klas bij David. Samen met hem gaat ze op onderzoek uit als er een grote bloem op haar rug begint te groeien. Haar wereld wordt door elkaar geschud als de elf Tamani haar meer over haar verleden vertelt. Er is veel gebruikgemaakt van dialogen, wat prettig leest. Ondanks dat het om een fantasieverhaal gaat, komt het geloofwaardig over. Laurel komt net zoals de doelgroep in de puberteit en gaat op zoek naar haar identiteit. David is geïnteresseerd in de biologie en benadert het bestaan van onbekende wezens rationeel. Er is een goede spanningsopbouw, doordat je via Laurel langzaam meer te weten komt over haar wereld. Het boek is een mooie combinatie van magie en intrige, romantiek en gevaar. Alles wat je dacht te weten over elfen, wordt in twijfel gebracht. Dit eerste boek van de Amerikaanse schrijfster Aprilynne Pike werd een New York Times bestseller. Het is het eerste deel van een serie, het tweede deel is inmiddels in Amerika verschenen. Vanaf ca. 12 jaar. Verberg tekst

De vijftienjarige Laurel verhuist met haar wat alternatieve ouders naar de stad waar haar vader een boekenzaak overgenomen heeft. Tot nu toe kreeg ze thuisonderwijs en ze gaat voor het eerst naar school. Ze geraakt bevriend met Chelsea en met de populaire David. Hij wordt haar rots in de branding wanneer een bultje tussen haar schouderbladen snel uitgroeit tot een grote bobbel waar na een paar dagen zelfs bloeiende takken uitschieten. Het lijken wel vleugels en Laurel kan ze maar met moeite verbergen. Tijdens een bezoek aan hun oude huis dat haar ouders zonder veel succes proberen te verkopen, maakt ze kennis met Tamani. Hij beweert dat hij een elf is en dat ze van dezelfde soort zijn. Laurel gelooft er niet veel van en tot haar opluchting verdwijnen haar bloesems weer. Maar wanneer David haar letterlijk onder de loep neemt, stelt ook hij vast dat ze de structuur van een plant heeft.
Laurel wordt heen en weer geslingerd tussen haar gevoelens voor de knappe David en de mysterieuze Tamani, een schildwacht van de elfenwereld, die opdracht had haar in het oog te houden toen ze bij mensen opgroeide. Ze went al snel aan het idee dat ze niet menselijk is. Het verhaal komt wat traag op gang en wordt pas naar het einde toe spannend wanneer Laurel moet vermijden dat het land verkocht wordt aan Barnes. Hij is een trol en wil door de elfenpoort de elfenwereld binnendringen. Langzaam maar zeker geraakt ze verwikkeld in een eeuwenoude strijd tussen trollen en elfen.
De karakters zijn nog onvoldoende uitgewerkt, maar de insteek is alvast origineel. Een gevoelvol geschreven boek waar best wat meer actie in zou mogen zitten.
Verberg tekst