Moederziel alleen in de middenberm van een drukke snelweg staat een statige, honderdtachtigjarige eikenboom. Hij groeide op in een park vol bomen, maar die zijn allemaal gekapt. Links en rechts razen al ruim dertig jaar auto’s langs hem heen. Maar nu dreigt toch de kettingzaag, want de snelweg wordt verbreed. Gelukkig is de eik niet helemaal alleen: een jonge gaai komt bijna dagelijks op bezoek. Aan hem vertelt de eik zijn roerige levensverhaal in de ik-vorm. De bekroonde auteur schreef dit bijzondere boekje voor de Maand van de Filosofie (thema ‘De natuur was hier’) vanuit het perspectief van de boom. Deze kijkt verwonderd naar de haast van mensen; wat is er mis met stilstand? Ook de gaai heeft weinig geduld; hij leeft maar kort en heeft veel te doen. Beweging en stilstand vormen de kern van het verhaal. Ondanks het dreigende lot van de eikenboom blijft het boek luchtig van toon. De oude eik met zijn filosofische overdenkingen; geestige en levendige dialogen met de bijdehante gaai; de declamaties van het wortelkoor en vrolijke zwart-wittekeningen vullen elkaar perfect aan. Het boek (in vrij klein formaat) sluit af met de levensloop van de eik. Op de site 'www.naarschoolmetquerido' is een lesbrief voor groep 6, 7 en 8 opgenomen. Vanaf ca. 9 t/m 12 jaar. Verberg tekst

Dit jeugdboek werd geschreven voor de Maand van de Filosofie, maar het zou ook kunnen geschreven zijn voor de Maand van de ecologie of de Maand van het Nederlands, als die bestonden. Het is immers niet zomaar een filosofisch boek, maar eentje die veel eer aandoet aan een 200-jarige oude eik. Het leuke is dat deze boom echt bestaat. Hij staat in de middenberm van een snelweg. Door wat deze boom vanuit zijn persoon ons vertelt, leren we heel wat over het leven boven en onder de grond. We leren bij over lichtvervuiling en de gevolgen van de asfaltering. Maar ook hoe vogels er mee voor zorgen dat eiken zoveel nakomelingen hebben. Het boeiendste blijft toch dat er wordt aangehaald dat bomen ook met elkaar communiceren. Zo krijgt de boom informatie door zijn www (wortelwijdeweb) of zijn “wortelkoor”zoals hij ze zelf  noemt. Dit wortelkoor is net datgene dat maakt deze boek ook zo sterk onze taal kan vertegenwoordigen. Naast het feit dat de rest van de tekst schitterend is, zijn de teksten die door het wortelkoor worden gebriefd aan de boom subliem. Deze lijken op het eerste zicht  niet te rijmen, maar zitten vol met alliteraties, binnenrijm en ‘verstopte’ rijmwoorden die midden in een zin staan. Het ritme zit ook helemaal juist.

Het boek staat boordevol humor. Die vinden we vooral terug in de dialogen tussen de boom en de gaai. Hoewel ze elkaar eerst niet lijken te begrijpen – omdat de boom fan is van stilstaan en de gaai graag vliegt – zien we een mooie vriendschap ontstaan. Ook al spreken ze elkaar aan met “oude takkenbos” en “verentooi” en kibbelen ze heel wat af.

De humor zit ook in de prachtige pentekeningen. Zo vinden we bij het begin van een hoofdstuk over wormenpoep een worm op een toiletpot terug, in plaats van de gaai die we gewoon zijn. De pentekeningen zijn soms ook een pagina of zelfs een dubbele pagina groot en zijn absoluut een meerwaarde voor het verhaal. Soms zegt een beeld meer dan duizend woorden, al zijn deze woorden nog zo raak gekozen.

Het boek is bovendien erg spannend. Want hoewel de eik het niet wil horen, hij zal misschien gekapt worden. Hoe dit afloopt weten we nog niet. De kap staat gepland voor dit jaar. Hoewel ... wie dit boek leest zal wel twee keer nadenken voor hij deze boom die zoveel van onze geschiedenis en die zoveel (filosofische) wijsheid in zich draagt zal omhakken.

Verberg tekst