Licht en donker kleuren afwisselend het wankele bestaan. Zo ook dat van de drie generaties van zijn familie die de verteller hier met inlevende ernst en subtiele humor neerzet. Zelf worstelt hij als nachtportier met zijn eerste roman, op zoek naar zichzelf. Maar hij bekommert zich tevens om zijn grootmoeder na het overlijden van zijn grootvader (uitgegleden over een stukje zeep). Ook zijn ouders neemt hij bevreemd dan wel begripvol de maat, en hij probeert hun ruzies en saamhorigheid, hun wereld te bevatten. De vlucht van zijn grootmoeder uit het bejaardenhuis, zijn in een warwereld verdwaalde moeder, de ontmoeting met onderwijzeres Louise, zijn toekomstige vrouw, het sterfbed van zijn grootmoeder, de geboorte van zoontje Paul, de vierde generatie: het zijn slechts enkele van de stijlvol beschreven scènes. Dit alles geschraagd door associatieve 'herinneringen' van anderen, Nietzsche, Wayne Shorter, Alzheimer, Louises vader, Kawabata ... Aldus verbeeldt Foenkinos (Parijs, 1974) indringend de natuurlijke kringloop van liefde en leed in deze geestrijke familieroman. Normale druk. Verberg tekst