De souffleur, de debuutroman van scenarist en tv-schrijver Donato Carrisi, was in Italië en daarbuiten een bescheiden succes. In Frankrijk behaalde de roman de Prix Polar. Met Het tribunaal van de ziel stelt hij ons een tweede spaghettithriller voor — geen sequel op de eerste roman, maar een oorspronkelijk verhaal. Centraal staat de verdwijning van de jonge Lara, een onopvallende studente die in het centrum van Rome woont. Is zij ontvoerd of is zij uit eigen beweging ondergedoken? Achter wat op het eerste zicht een fait divers lijkt, gaat echter een diabolisch complot schuil. Rome is niet de stad die we kennen uit de toeristische folders. Het regent er voortdurend, je waant je haast in het noorden. Geen Colosseum, Spaanse Trappen of Vaticaan, maar veel kleine steegjes, waarbij vooral de Via dei Coronari een rol speelt. Toch is er ook een verwijzing naar bezienswaardigheden, zoals naar de San Luigi dei Francesi, waar een beroemde cyclus hangt van Caravaggio; Het martelaarschap van Mattheüs speelt zelfs een rol in het verhaal. Ook de Santa Maria sopra Minerva is het toneel van aantal gebeurtenissen: de kapel van Raimondo van Peñafort is gewijd aan de penitenzieri, een geheim genootschap van priesters die een archief bijhouden van alle ernstige misdaden die ooit aan een biechtvader werden toevertrouwd. Het genootschap werd officieel door het Vaticaan afgeschaft, maar is nog steeds actief. Een geheim genootschap, complottheorieën en een verwijzing naar een aantal Romeinse kunstwerken: het doet allemaal wat te veel aan Dan Brown denken.
Een van de hoofdrolspelers van de roman is Markus, een penitenziere die aan geheugenverlies lijdt na een schietpartij in Praag, waarbij zijn overste gedood werd. Flarden met onaangename herinneringen duiken in zijn slaap op en maken hem ongerust. Hij wil het koste wat het kost de ontvoerde studente terugvinden. Daarnaast is de zoektocht naar het verdwenen meisje voor Markus ook een zoektocht naar zijn echte identiteit. Zijn pad wordt gekruist door Sandra, een jonge politieagente, die haar man in een ongeluk heeft verloren. In haar job als politiefotografe gaat ze heel systematisch en rationeel te werk, maar emotioneel dreigt ze ten onder te gaan wanneer ze verneemt dat haar man eigenlijk vermoord is. Naast deze twee verhaallijnen zijn er nog andere, die ervoor zorgen dat Het tribunaal van de ziel niet altijd even gemakkelijk te volgen is. Bovendien steken er net wat te veel onwaarschijnlijke en toevallige gebeurtenissen in. Spannend is de roman in elk geval, maar of het tot de echt ‘literaire’ thrillers behoort, is een andere vraag. [Bernard Huyvaert] Verberg tekst

Tweede indrukwekkende thriller van de Italiaanse schrijver, jurist en criminoloog. Centraal staat de Orde van de Penitenzieri, een afdeling van de Vaticaanse curie, die oordeelt over opgebiechte doodzonden. Marcus is een penitenzieri, die zoveel kennis van het kwaad heeft, dat hij misdaden kan oplossen en eventueel de politie kan tippen. Hij raakte echter zijn geheugen kwijt tijdens een schietpartij. Desondanks bleef zijn kwaliteit als speurder behouden, waardoor hij ingeschakeld wordt om een ontvoerd meisje op te sporen. Dit leidt tot ingenieuze verwikkelingen rond verschillende moorden en de ontdekking van het bestaan van een transformist, een moordenaar die de identiteit van zijn slachtoffers overneemt. Parallel aan de zoektocht naar het verdwenen meisje en naar het verleden van Marcus loopt de zoektocht van politiefotografe Sandra naar de dood van haar man. De verschillende verhaallijnen komen uiteindelijk bij elkaar en leiden tot een heel onverwacht plot. Complex, origineel, zeer boeiend goed geconstrueerd verhaal, waarin slachtoffers keuze kunnen maken tussen wraak en vergeving. Kleine druk. Verberg tekst