In het culturele centrum van Mechelen loopt momenteel 'Getekend: Fiep Westendorp', een tentoonstelling die het volledige oeuvre van Westendorp (1916-2004) overziet, met inbegrip van teruggevonden prenten die niet op de gelijknamige tentoonstelling in Rotterdam (2003) te zien waren. De expositie kan elke bezoeker aanspreken. Er zijn knuffel- en actie-eilandjes voor de jongsten, filmpjes en speelgoed voor kleuters. Zesplussers zullen al meer interesse vertonen voor de prenten en poppen, en kunnen aan de slag met interactieve toepassingen. Ouderen kunnen zich verlustigen in de gigantische kast met 'Jip en Janneke'-merchandising van de Hema, en natuurlijk vooral in de zorgvuldig opgehangen en goed geannoteerde originele werken. Het is een bijzondere ervaring om met de originele prenten te worden geconfronteerd. Je ziet nog beter de levendige lijn en het fijne detail van Westendorps lijntekening. Het vele werk dat ze er in stopte, lees je af uit de vele witverf die ze gebruikt ter correctie van foutjes. Aan sommige prenten kan je goed zien dat het conserveringsproject net op tijd kwam.

Elke reeks prenten van Westendorp krijgt een hoek toegewezen in een van de vier ruimtes van de tentoonstelling. Zo o.m. de tekeningen die ze maakte bij gedichten van Han G. Hoekstra (1906-1988), eerst al in 1947, over de jaren heen, tot in 1976, wanneer ze kleurenillustraties maakte voor een nieuwe druk van zijn Rijmpjes en versjes uit de nieuwe doos, een uitgave die ze haar lievelingsboek noemde. Vorig jaar verscheen een 'gouden boekje'-dvd (met boekje) waarop 12 gedichtjes uit die bundel, waaronder 'Meneer Juttepeer en mevrouw Zoetekauw' en 'de dierenschilder'. Karin Bloemen vertelt en zingt, en de versjes werden voorzien van een eenvoudige animatie, die neerkomt op het heen en weer bewegen van Westendorps illustraties.

Dit jaar verschijnt de tweede druk van De ijsmuts van Prins Karel en veel meer bij Meulenhoff. Deze in 1983 verschenen verzameling bevat acht, meestal langere gedichten van Hoekstra, oorspronkelijk gepubliceerd tussen 1947 en 1971. Op de cover de beroemd geworden tekening van Karel met de grote gestreepte muts, die ook het overzichtsboek Getekend: Fiep Westendorp (Querido, 2003) sierde. Sommige potloodtekeningen sluiten aan bij haar cartoonwerk uit de jaren '50, maar de meeste zijn getekend in de levendige stijl van Pluk van de Petteflet (begin jaren '70), waarin Westendorp het samenzijn en ageren van groepen mensen fantastisch weet neer te zetten.

Er wordt in de tentoonstelling extra aandacht besteed aan de recente uitgaven van nog niet in boekvorm verschenen of verloren gewaande prenten van Westendorp, zoals het bekroonde Pluk redt de dieren (Querido, 2004), Pim en Pom blijven vriendjes (Querido, 2005), en Het geheim van Toermalijn (Mercis, 2004). Voor dat laatste boek, geschreven door Mies Bouhuys en oorspronkelijk als verhaal verschenen in het kleuterblad 'Bobo' (1986), heeft Westendorp opzettelijk een zo lelijk mogelijk diertje bedacht. Zo lelijk dat het aandoenlijk wordt. Het feit dat het diertje zo zichtbaar samengesteld was uit verschillende stofjes en materialen, heeft kinderen er indertijd blijkbaar toe aangezet zelf een Toermalijntje in elkaar te knutselen, zo getuigt Bouhuys in Getekend: Fiep Westendorp. Jammer is dat de kleurendruk in dit boek de prachtige originelen niet goed genoeg weergeeft.

Een andere recente uitgave, Sinterklaas komt! (2005, Querido), betreft de niet eerder gebundelde kleurenillustraties bij tien sinterklaasverhalen van Jip en Janneke. Al deze mooie heruitgaves zijn mogelijk omdat Gioia Smid, artistiek direkteur van de Westendorp Foundation en beheerder van Westendorps nagelaten oeuvre, na de dood van de tekenares meer dan 6000 tekeningen terugvond op zolder. Later dit jaar verschijnt nog Joris en het grote oog, een verhaal van Mies Bouhuys. [Chris Bulcaen] Verberg tekst

Acht verhalende, humoristische versjes waarvan de meeste al eerder zijn gepubliceerd. De lange versjes spelen zich af bij koningen en prinsen en in andere fantasierijke werelden. Het sprookje van "De houthakker en de worst" is op rijm gezet en er is een kettingverhaal dat zich afspeelt op tramrails in Amsterdam. Door het eenvoudige rijm en soepel lopend ritme laten de versjes zich gemakkelijk lezen en voorlezen. De uitgave is goed verzorgd: stevig wit papier, aangename bladspiegel en de bekende geestige illustraties van Fiep Westendorp in zwart-wit op nagenoeg elke bladzijde. Het geheel ademt een vrolijke, fantasierijke sfeer waar kinderen van ca. 4 tot 8 jaar met genoegen naar zullen luisteren en kijken.

Het honderdste geboortejaar van Fiep Westendorp is de aanleiding om deze dichtbundel uit te geven. De illustraties hier zijn niet allemaal even herkenbaar als van haar hand, maar wel altijd zo humoristisch en levendig als we van haar gewend zijn.

De geïllustreerde verzen zijn geschreven tussen 1947 en 1970 door Han G. Hoekstra, een collega van Annie M.G. Schmidt bij het Parool. Beide feiten zijn er aan te zien. Hoe verfrissend de verzen bij publicatie ongetwijfeld geweest zijn, ze zijn behoorlijk gedateerd. Heel wat woorden zullen voor kinderen vandaag ook onbegrijpelijk zijn: karos, paladijn, goudgalon, gespoord, pikkelorig ... Bovendien zijn de gedichten lang, wat voorlezen een uitdaging maakt. Anderzijds laten ze zich welwillig voorlezen, door het lekkere ritme, het fijne gepaarde rijm, en vooral de geweldige humor. De hele queeste naar de ijsmuts in het titelgedicht, met het heerlijke relativerende einde waarin de prins uiteindelijk gewoon dezelfde muts draagt als al z’n leeftijdsgenoten, lijkt toch echt wel een voorloper van het werk van zijn veel bekendere collega.

Verberg tekst

Op de cover staat de kroonprins met de prachtige ijsmuts op. Het boekje begint dan ook met het gedicht over de ijsmuts van Prins Karel. Elk gedicht vertelt een heel verhaal, in de traditie van Annie M.G. Schmidt, waarmee de auteur ook samenwerkte. Het boekje is een verzameling van eerder verschenen versjes in andere bundels. Het zijn weliswaar oude versjes (het oudste dateert van 1947) maar toch zijn het allemaal kunstwerkjes. Samen met de illustraties van Fiep Westendorp vormen ze een mooi geheel. Een bewaarboekje eigenlijk. De gedichten zullen sommige kinderen van deze tijd iets minder aanspreken misschien. Enerzijds zijn ze wel heel lang en het vergt een beetje creativiteit van de (voor-)lezer om de aandacht gaande te houden. Anderzijds zijn er de mooie, tijdloze illustraties waar je niet naast kunt kijken: ze zijn met zoveel humor en fantasie gebracht dat je spontaan het bijhorende gedicht begint te lezen en/of voor te lezen . Een boekje om te koesteren!