De vader van de 11-jarige Harm zit in de gevangenis. Samen met zijn moeder is hij daarom verhuisd, en hij vertelt aan zijn nieuwe vriendjes dat zijn papa dood is. Dat vindt hij beter dan de waarheid vertellen, want de pesterijen die hij op zijn vorige school moest ondergaan ? "Harms vader is een dief, Harms vader is een dief!" ? blijven door zijn hoofd spoken. Tot zijn vader op een dag plots aan de overkant van de straat staat en opnieuw contact met hem zoekt. Vanaf dan moet Harm zijn uiterste best doen om zijn geheim niet prijs te geven, waardoor hij zelfs zijn beste vriend dreigt te verliezen. Wanneer juf Klaar voorstelt om met de klas een toneelstuk op te voeren en Harms gezicht op de affiche prijkt, wordt het voor hem wel erg moeilijk om te vermijden dat zijn vader zal opduiken op de première en dat zijn klasgenoten de waarheid zullen ontdekken.

Zilveren Griffel-winnares Hilde Vandermeeren vertelt in Mijn geheime papa een leuk verhaal dat erg vlot geschreven is. De ? weliswaar weinig originele ? les dat iedereen een tweede kans verdient, komt niet alleen tot uiting in het verhaal van Harm en zijn vader; ook klasgenoten van Harm die met vooroordelen af te rekenen krijgen, zoals de stille allochtone Naïma en de intelligente eenzaat Anton, bieden nl. stof tot nadenken. Een rake observatie van het hoofdpersonage kan daartoe bijdragen, zoals wanneer Harm zijn verstoten klasgenootje Anton tijdens de repetities van het schooltoneelstuk gadeslaat: "Nu pas viel het me op dat Anton de enige was die niet verkleed was. Iedereen droeg kleren die ritselden, ruisten, bijna scheurden, te kort of te lang waren of naar mottenballen stonken. Iedereen, behalve Anton. Als souffleur had hij dezelfde plek als op het schoolplein. Onzichtbaar tegen de zijkant geplakt." Zulke mooie passages, waarbij je als lezer even blijft stilstaan, zijn er echter te weinig aanwezig in dit boek, en dat is meteen de grote zwakte.

De vele problemen die de auteur wil aankaarten blijven dan ook niet echt hangen, en het verhaal kan daardoor niet echt ontroeren. De oorzaak daarvan is het teveel aan clichés en aan stereotypes. Ook het idee van de opvoering van een toneelstuk, waarbij de klas dichter naar elkaar toe groeit en stille leerlingen helemaal openbloeien, is weinig origineel. Het 'happy end' kondigt zich bovendien al erg vroeg aan, waardoor je niet erg meeleeft met Harm en zijn omgeving. Conclusie: een vlot leesbaar boek met goede intenties en een leuk verhaal, dat jammer genoeg weinig indruk nalaat. [Tine Verachten] Verberg tekst

De 11-jarige Harm (ik-figuur) zegt op school dat zijn vader dood is, terwijl hij in de gevangenis zit. Als hij vrij komt, wil zijn vader weer contact maar Harm niet. Om zijn vaders bestaan geheim te houden moet Harm zich in allerlei bochten wringen, totdat hij beseft dat dit niet de juiste weg is. Goed opgebouwd verhaal waarin de ontwikkelingen in Harms leven (angst voor pesterijen, vriendschappen, de weerstand tegen zijn vader die zich langzaam omzet naar acceptatie en de relatie met zijn moeder, die hem vrij laat in zijn keuzes) invoelbaar worden beschreven. Humoristische rode draad in dit verhaal is de toneeluitvoering van Harms klas, waarin van alles mis gaat. Prettig leesbaar taalgebruik met veel dialoog en een enkele onbekende uitdrukking (rechtstaan, we raken er wel). Elk hoofdstuk bevat een kleine donkere zwart-witillustratie. Op het gekleurde omslag staat een scène uit de toneelopvoering. De mix van integriteit en humor maken dit boek met een serieus relatieprobleem herkenbaar en toegankelijk voor een brede doelgroep. Vanaf ca. 10 jaar. Verberg tekst

Harm heeft een geheim. Hij vertelt aan iedereen dat zijn vader dood is, maar niets is minder waar. Zijn vader zat in de gevangenis voor oplichting. Harm kan het hem niet vergeven. Op zijn vorige school werd Harm ermee gepest. Nu is zijn vader weer vrij en Harm is bang dat hij contact met hem zoekt ... En stel je voor dat hij naar de schoolvoorstelling komt! Harm wil er alles aan doen om dat te voorkomen. Een jeugdverhaal waar de emotionele en menselijke kant van het gebeuren de bovenhand krijgt. Toch zit ook de plot goed ineen: de manieren die Harm bedenkt om zijn vader voor de buitenwereld verborgen te houden en de komende schoolvoorstelling voor zijn vader. Dit leidt tot allerlei misverstanden en moeilijke situaties: Harm geeft er zelfs zijn vriendschap met Otto voor op. Het verhaalverloop kent daardoor een zekere spanning. Tegelijk is het ontroerend én doorspekt met een portie humor.