Jacques Martin draaide erg lang mee als scenarist, tekenaar en colorist voor zijn dood in januari 2010. Als aanhanger van de Brusselse school en oudgediende van Studio Hergé heeft hij een sterke indruk nagelaten op het medium, niet in het minst door zijn aandacht voor detail en geschiedenis. Martins populairste geesteskinderen 'Alex' (een reeks die zich in de klassieke oudheid afspeelt) en 'Lefranc' (de reeks rond de journalist Guy Lefranc) zijn daar beide mooie voorbeelden van.
De Atlantische muur kan gezien worden als een voorstudie van Lefrancs nieuwe avontuur Kinderen van de Bunker en lijkt nog het meeste op een journalistiek document. Met 'Reportages van Lefranc' als ondertitel dekt de vlag de lading. Het voorwoord van historicus Rémy Desquesnes, expert inzake hedendaagse geschiedenis met een waslijst van gepubliceerd werk over WO II, zet meteen de toon. In een zeer vlotte stijl schetst Desquesnes de gebeurtenissen die geleid hebben tot de bouw van Hitlers Atlantikwall, om de deur te openen naar de zeer goed onderbouwde tekst van researchers Olivier Pierson en Isabelle Bournier. 
De reportage (bij gebrek aan een betere omschrijving) is opgemaakt als een echte chronologie van de gebeurtenissen in de vooravond van de Tweede Wereldoorlog en verhaalt het ontwerp, de bouw en de uiteindelijke val van de Atlantische muur. De eerste pagina’s na het voorwoord zijn nogal steriel en doen sterk denken aan de geschiedenisboeken die men in het secundair al eens placht te gebruiken: zwart-witfoto’s, landkaartjes en grote zware blokken tekst. Maar dat duurt helemaal niet lang: al gauw vindt de geduldige lezer de eerste prent van Olivier Weinberg, een relatief nieuw talent in de stal van uitgeverij Casterman. Weinberg beheerst zijn kunst: dwarsdoorsneden van kazematten, schematische weergaven van de bouwwerven van de Organisation Todt, hij lijkt er plezier in te hebben. Op de paginagrote prenten slaagt hij erin om de schaal van de gebeurtenissen tijdens WO II weer te geven en een beeld te schetsen van het immense werk van de dwangarbeiders of de angst van de soldaten aan beide kanten op Omaha Beach. Een aanrader voor zowel geschiedenis- als stripliefhebbers. [Sam Verhaegen] Verberg tekst

Naast de serie avonturen van Lefranc verschijnt een begeleidende reeks: 'De reportages van Lefranc', waarin onderwerpen worden behandeld uit de eerste helft van de twintigste eeuw. Zoals de andere delen bestaat ook dit deel uit drie onderdelen: reconstructietekeningen, foto's en begeleidende, informatieve tekst. Onderwerp is de bouw van de Atlantikwal door de Organisation Todt. Hitler hoopte door een versterking langs de gehele kust van bezet West-Europa de invasie te voorkomen, maar die kwam er toch in Normandië op 6 juni 1944. De gigantische bouwoperatie is dus op een mislukking uitgelopen. De voorgeschiedenis, de aanleg, veelal door dwangarbeiders, en het eindresultaat worden beschreven en in beeld gebracht. Achterin vindt men een overzicht van Duitse uniformen, plus aanwijzingen waar men de restanten van de Atlantikwal kan bezoeken. Hoofdaccent ligt bij de gedetailleerde, ingekleurde striptekeningen in realistische stijl, waarbij ook de invasie aan de orde komt. Een zeer geslaagde poging om het verleden tot leven te wekken. De reeks is ook voor het onderwijs geschikt. Vanaf ca. 14 jaar. Verberg tekst