Net als in de eerder verschenen biografie Martien* (de vader van Maxime) en Erica** (haar moeder) heeft Jan Dijkgraaf er ook nu weer voor gekozen om de hoofdpersoon te laten vertellen in de ik-vorm. We kennen de familie onder de naam de Meilandjes en wat opvalt is dat ze geen van allen een blad voor de mond nemen. Met een ongekende openheid en tot in detail vertelt Maxime over haar heel heftige leven. De enorme eenzaamheid die ze als kind ervaren heeft en alle ellende die haar overkomen is in haar jonge jaren zullen de lezer verrassen. Veel details over haar leven komen nu pas naar buiten. Zoals het sexueel misbruik en de wijze waarop ze volledig ontspoorde. Ze spaart zichzelf, maar ook haar omgeving, niet en doet geen poging om haar minder goede kanten te verbloemen. Er valt niets te lachen in dit boek want het is een heftig en indringend verhaal. Het middenkader bevat een aantal zwart-wit foto's die een opgroeiende Maxime laten zien. Door de geboorte van haar eerste kind en de terugkeer naar Frankrijk weet ze haar leven weer op de rails te krijgen. Verberg tekst