Deze non-fictie grafische roman speelt zich af op het breukvlak van de twintigste en 21ste eeuw. De jonge tekenaar, Jeroen Janssen, is van 1990 tot 1994 als docent verbonden aan de kunstnijverheidschool in Nyundo, Rwanda, als daar een genocide losbarst. Tutsi's vermoorden Hutu's en omgekeerd. Twintig jaar na zijn overhaaste vlucht uit het verscheurde land volgt hij het spoor terug om in poëtisch proza, ondersteund door niets verhullende portretten van hen die met veel geluk het vege lijf hebben kunnen redden, klaarheid te krijgen in de dramatische racistische gebeurtenissen van de jaren negentig van de vorige eeuw. Het indringende relaas van Janssen is tegelijkertijd herinnering, portret van een verloren generatie, verslaglegging, ingrijpend verhaal en moderne geschiedenis. De titel van het boek, 'Abadaringi', verwijst naar hen, die aan de kunstacademie onderwijs hebben genoten. Het boek heeft een kloeke uitvoering: gebonden in halflinnen met een oblong formaat.