Zonder dat de mensheid ervan op de hoogte is, woedt er sinds eeuwen een intens gevecht tussen twee oeroude rassen, de Broggels en de Rhynksen. Van beide rassen zijn er vandaag de dag nog slechts enkele exemplaren overgebleven. In de oertijd en de begindagen van de mensheid waren de Broggels echter de ultieme gruwel voor de primitieve stammen. Regelmatig werden nl. stamgenoten meegevoerd en gruwelijk verminkt teruggevonden, meestal met uitgerukt hart. De Rhynksen daarentegen proberen de zich snel evoluerende mensen tegen het kwaad van de Broggels te beschermen. Een aantal korte hoofdstukjes tussen de rest van het verhaal vertellen de gebeurtenissen bij deze primitieve volkeren. Beide rassen zijn ook in de tegenwoordige tijd actief, maar door hun geringe aantal en hun neiging om zich te verbergen en terug te trekken, is de mensheid hun bestaan vergeten.

Wanneer Herbert Fruett, een eenzame man met een uitgeleefde relatie, een hoertje oppikt om zijn pleziertje te hebben, wordt hij in plaats daarvan gruwelijk vermoord. Het hoertje, een Broggel in vermomming, vindt nl. dat hij een goed hart heeft, een hart dat als voedsel moet dienen voor het behoud van haar soort. Twee politieagenten worden op de zaak gezet, maar kunnen in eerste instantie geen enkel aanknopingspunt of aanwijzing vinden. Zonder enige kennis over de dader worden de twee agenten bij de eindstrijd betrokken van dit oeroude rassengeschil.

Romana Bichiani, of kortweg Bitch, en Robert Raull proberen het lijk te identificeren en de dader op te sporen. De twee agenten zijn behoorlijk gehard en hebben in hun carrière al heel wat meegemaakt, maar beiden gaan toch bijna over hun nek bij het aanschouwen van de overblijfselen van Fruett. In het mortuarium verdwijnt echter zijn lijk, nadat er een uitgebreide autopsie op heeft plaatsgevonden. Fruett is bij wijze van spreken weer onder de levenden, weliswaar als een slordig in elkaar genaaide zombie, die in de macht is van de helse Broggels. Hij jaagt in eerste instantie zijn vrouw de stuipen op het lijf; het mens draait volledig door en speelt het spelletje gewoon mee, alsof haar man er nog steeds uitziet als voorheen. Als marionet van de Broggels maakt Fruett daarna jacht op mensen met een goed hart, om zijn meesters van het nodige voedsel te voorzien, en hij probeert tegelijk de twee agenten te dwarsbomen. In de hierna volgende strijd slaagt Robert Raull erin om een Broggel te vermoorden, waardoor hij door de Rhynksen als Thanator wordt uitgeroepen. Zijn collega Bitch valt echter zelf ten prooi aan een aanval van deze in met stront bedekte ondergrondse holen levende wangedrochten. Raull wordt daardoor gedwongen om in zijn eentje de strijd aan te gaan met de overblijvende Broggels. Hij kan nl. nergens terecht om te vertellen over de ware toedracht van de gebeurtenissen, omdat niemand hem zal geloven en ze hem eerder voor gek zullen verklaren dan een handje toe te steken.

Desyn heeft een horrorroman geschreven, waarbij de tot in details beschreven gruwel de haren ten berge doen rijzen. De beschreven wandaden zijn geen gratuit geweld, maar onlosmakelijk onderdeel van het verhaal, al vallen de doden bij bosjes en spat het bloed van de pagina's. [Patrick Bruneel] Verberg tekst

De vreselijke Broggels proberen al eeuwenlang de Rhynksen uit te roeien. Ze leven in een soort nevenmaatschappij naast de mens die hun bestaan al lang vergeten is, maar nu is hun strijd zo woest geworden dat inspecteur Raull van Harronville erbij betrokken raakt en zijn bestemming als Thanathor moet leren aanvaarden. De Vlaamse auteur heeft vijf romans op zijn naam die zich situeren in de zone tussen avonturenroman en horror. Het voorbeeld van zijn Amerikaanse collega's schemert nog sterk door, maar het lukt hem niettemin om een enigszins doordeweekse, maar degelijke horrorroman te publiceren. Voor liefhebbers van de 'Amerikaanse school' die willen zien hoe een auteur van de Lage Landen het er vanaf brengt. Kleine druk.