In Al dat bloot is er soms te weinig aan serveert Johan Stuyck een pijnlijk elegante cocktail voor diep donkere maar ook voor lichtvoetig dromerige dagen. Cynisch en rauw doopt hij zijn pen in emotie, die hij met zinnen van een verbluffende schoonheid in het rond spat.
Elke vertelling laat je achter met een glimlach, gezucht of indigestie en toch zijn 40 verhalen er soms nog te weinig.
