Tweede deel* van de Dreamland trilogie, begint met een toepasselijke muziek-afspeellijst. Een summiere terugblik, bijv. over de nalatingsclausules van de drie broers, was fijn geweest. Declan moet een vrouw en kind hebben om CEO van het Disneyachtige bedrijf te zijn. Omdat hij zelfs niemand kan vinden die het voor de show met hem wil proberen, springt zijn assistente Iris in de bres. Declan verzekerd Iris dat hun relatie gespeeld is, maar wil ineens toch haar hart veroveren. Dit verhaal verschilt weinig met het eerste deel. Declan, net als Rowan, is eendimensionaal, volledig emotioneel onbereikbaar totdat een vrouw naar hem kijkt en hij alle controle kwijtraakt. Iris en Declan hebben hun vadertrauma’s gemeen, maar geen geloofwaardige seksuele chemie. Het is blijkbaar romantisch dat haar baas stiekem rekening heeft gehouden met haar, voor onduidelijke redenen verborgen, dyslexie, maar Iris was een veel leuker personage geweest als ze niet zo voorspelbaar was gezwicht voor de oudere miljardair. De derde broer Cal, beste vriend van Iris, is een verademing, wat wel iets beloofd voor het derde deel. Verberg tekst