Het was zo goed bedoeld, die gouden broche, het verjaardagsgeschenk van Bernard voor zijn 60-jarige zus Solange. Maar de liefdevolle geste van deze viezige dronkaard, altijd al een buitenbeentje, die ook nog eens vrouw en kinderen heeft laten zitten, ontmoet slechts wantrouwen. Het leidt zelfs tot een bedreigende escalatie, waarbij Bernard alle zelfbeheersing verliest. Ook de Algerijnse buurman Saïd ontkomt niet aan zijn agressie. Aldus gezien en verteld door neef Rabut, rondtastend in een vergrendeld verleden vol oud zeer. Dan, halverwege de roman, doemt ineens in volle sterkte het rauwe, onterende geweld van de Algerijnse onafhankelijkheidsoorlog weer op, waarin beide neven en al die andere jongens in de vroege jaren 60 (zo'n 40 jaar geleden dus) hun jeugd en dromen verloren. Gruwelijke ervaringen, waarover, afgezwaaid en weer thuis, niet meer gesproken kan worden! Het beklemmende, exemplarische relaas, waarin actie en reflectie evenwichtig afwisselen, stokt in een verstilde finale. Mauvignier (1967) ontving voor deze odyssee van onmachtige "mannen" de Prix Virilo 2009. Paperback; normale druk. Verberg tekst