Aan het einde van een voorjaarsmiddag vindt in een parkje een toevallige ontmoeting plaats tussen een twintigjarig dienstmeisje en een eenvoudige handelsreiziger van middelbare leeftijd. In de loop van het gesprek tussen deze twee naamloze, onaanzienlijke personages blijkt de jonge vrouw te wachten op een gelukkiger leven, waarin zij getrouwd zal zijn. Het bestaan van de ontheemde man is gekleurd door wanhoop en illusieloosheid. Daarin berust hij, terwijl het meisje gelooft aan het lot te kunnen ontsnappen. In hun conversatie houden beiden zich groot, maar hun taal, en daarmee hun contact, verwaait. De jonge vrouw is in haar wachten verwant aan personages uit werk van Beckett, in zijn overtolligheid lijkt de man afkomstig uit een roman van Toergenjev. De vermaarde, aan de nouveau roman gerelateerde Franse auteur en scenariste (1914-1996) bewerkte haar novelle (1955), die uit intense dialogen bestaat, tot een toneelstuk (1956). In 1985 verscheen van dat toneelstuk een goede Nederlandse vertaling, nu is ook van de plotloze novelle een mooie vertaling voorhanden in de fraaie Franse reeks. Verberg tekst