De spanning tussen geloof en rede is altijd al een punt van discussie geweest, maar in een tijd waarin wetenschap en technologie een grote vlucht nemen, wordt deze vraag uiteraard nog urgenter. Geloof wordt dan makkelijk naar de privésfeer geduwd en de rede stelt zich aan als de enige rechter over wat waar en waardevol is. Heeft theologie dan niets meer in te brengen in het zoeken naar zin en betekenis in het menselijk bestaan? Het is een feit dat vele theologen zich opzij gezet voelen en vanuit die bedreiging een discussie willen aangaan met de wereld van de rede. Ook Mark Van de Voorde, journalist en ex-hoofdredacteur van het Vlaamse weekblad 'Kerk & Leven', gaat in dit boek dieper in op de confrontatie tussen geloof en rede. Centraal in zijn standpunt staat de overtuiging dat beide onvermijdelijk met elkaar te maken hebben. Volgens hem is het geloof een trouwe waakhond van de rede, omdat de rede zich hoofdzakelijk bezighoudt met de logische en technische werkelijkheid (het hoe) en daardoor de vraag naar zin en transcendentie (het waarom) uit het oog verliest. Volgens Van de Voorde leidt een puur redelijke benadering naar een gesloten en deterministische kijk op de werkelijkheid. Het geloof moet daarom de ratio verlossen uit haar beslotenheid en de ketenen van de logica om de menselijkheid te bewaren of te bevorderen. Je kan niet stellen dat de auteur helemaal ongelijk heeft: de hoe- en waaromvragen dienen inderdaad voortdurend op elkaar in te spelen, want anders lopen we onvermijdelijk vast in een onverkwikkelijke en uitzichtloze aporie. De vraag is echter hoe het gesprek tussen rede en geloof gevoerd moet worden. Hier gaat Van de Voorde echt tekort door de bocht. Zo aanvaardt hij wel de noodzaak van een dialoog tussen geloof en rede, maar zoekt zijn argumentatie bijna uitsluitend in Bijbel en theologie. Het gaat hem hierbij wel niet om een letterlijke interpretatie van Bijbelteksten zoals bij het creationisme, waartegen hij zich expliciet verzet. Toch kan volgens hem alleen de gelovige de echte waarheid vinden. Wie niet gelooft, kan het leven geen zin geven en alleen maar relativist zijn, alsof zin alleen maar transcendent zou zijn. De 'ongelovige' humanist moet zich hier wel beledigd voelen. Je krijgt bij het lezen van dit boek dan ook steeds meer het gevoel dat Van de Voorde te veel vanuit de vanzelfsprekendheid van het eigen gelijk redeneert, met een soort moreel superioriteitsgevoel van de gelovige die het beter weet. Dat geldt ook in morele kwesties, zoals euthanasie (die hij beschrijft als het niet aankunnen van de eindigheid) of mensenrechten (waarvan hij de christenen de ouders noemt). Dit boek zal uiteindelijk alleen maar dienst bewijzen aan gelovigen die zichzelf bevestigd willen weten in de overtuiging dat het geloof de absolute weg naar waarheid is. Van een open en redelijke dialoog met de wetenschap is hier geen sprake. Zelfs theologisch is dit ten slotte een zwak boek, want eerder prekerig en oppervlakkig. Nergens krijgen we een spoor van een actuele theologische visie op wetenschap en technologie. Een gemiste kans. [Willy Deckers] Verberg tekst

In dit boek gaat Mark Van de Voorde, journalist en ex-hoofdredacteur van het Vlaamse weekblad 'Kerk & Leven', dieper in op de verhouding tussen geloof en rede. Volgens Van de Voorde is het geloof een trouwe waakhond van de rede, aangezien die zich hoofdzakelijk bezighoudt met de logische en technische werkelijkheid (het hoe) en daardoor de vraag naar zin en transcendentie (het waarom) uit het oog verliest. Een puur redelijke benadering leidt dan ook naar een gesloten en deterministische kijk op de werkelijkheid. Het geloof moet de ratio daarom verlossen uit de ketenen van de logica om de menselijkheid te vrijwaren. Van de Voorde neemt daarmee zeker een interessant standpunt in, maar hij weet helaas geen gesprek tot stand te brengen tussen geloof en rede. Zo aanvaardt hij wel de noodzaak van een dialoog, maar zoekt hij zijn argumentatie bijna uitsluitend in Bijbel en theologie. Verder stelt hij dat alleen de gelovige de echte waarheid kan vinden, waardoor hij waarschijnlijk enkel hen zal bereiken. Ook theologisch is dit ten slotte een prekerig en oppervlakkig boek. Sobere vormgeving. Verberg tekst