Deze roman van de Canadese schrijver Michael Christie (1976) begint in 2038: een jonge vrouwelijke geleerde leidt toeristen rond op een bosrijk eiland, een van de laatste plaatsen op de wereld waar nog natuur is. Dan wordt er teruggegaan in de tijd: 2008, 1974, 1934, 1908 om weer in omgekeerde volgorde in 2038 aan te komen. Op deze manier wordt de geschiedenis verteld van de ouders en grootouders van de vrouw en van anderen die een rol hebben gespeeld in het leven van de familie. Het bosrijke eiland, dat aan de houtkap is ontkomen, speelt daarbij steeds een centrale rol. De auteur is erin geslaagd de gebeurtenissen op een spannende manier te beschrijven en ecologische problematiek te verbinden met vaak aangrijpende persoonlijke relaties. Zeer lezenswaardige roman, geschikt voor een groot lezerspubliek.