Verdwenen in de Sargassozee is alweer het vijfde boek in Lagrous reeks over het dolfijnenkind Marijn. Speciaal voor deze gelegenheid verschenen de vier voorgangers in een volledig herziene uitgave. Het eerste deel publiceerde Lagrou in 1992: in Het dolfijnenkind maak je voor het eerst kennis met Marijn, die tijdens een reis naar de Bahama's zijn levensverhaal verneemt, zijn vader terugvindt en een bende drugssmokkelaars oprolt. In de opvolger, Het monster uit de diepte, vraagt professor Polype Marijns hulp om de geheimzinnige blauwe gaten op de Bahama's te onderzoeken. Maar Marijn ontdekt al gauw dat de professor geheel andere zaken voor ogen heeft. Talitha komt hier voor het eerst in beeld. In De poorten van Atlantis wijst Hrünta, de witte bultrug, Marijn en Talitha de weg naar de verzonken beschaving Atlantis. Een wetenschappelijke expeditie moet uitsluitsel geven, maar er blijken kapers op de kust. Twee verhalen worden afgewisseld in De schat van de boekaniers: Marijn en Talitha zoeken met een gespecialiseerd team naar een goudschat in een gezonken scheepswrak, daarnaast nemen de tieners deel aan een haaienexpeditie. Voorgaande bondige samenvatting reveleert een en ander over Lagrous literatuuropvattingen: spanning en sensatie overheersen en worden gekruid met magisch-realistische elementen. In dit vijfde deel vernemen we via een korte historische voorgeschiedenis meer over de Bermudadriehoek, het gedeelte van de Sargassozee waar schepen en vliegtuigen spoorloos verdwijnen. Vervolgens verschuift het perspectief naar Long Island, waar de zee na een heftige winterstorm bedekt wordt met een dik pak bruingroen zeewier. Doktor Otto Wagners waarschuwing "Met de Sargassozee en met alles wat daaruit voortkomt, valt niet te spotten" loopt als een rode draad door het boek. Als gezonken schepen en gecrashte vliegtuigen opnieuw tot leven komen, gaan Marijn en Talitha op onderzoek uit, waarbij ze in het met elektronische apparatuur volgestouwde lab van John Hudson terechtkomen. En dan begint de nachtmerrie pas goed...

Hoewel de personages dankzij de reeks overtuigend geportretteerd worden, komen ze in ieder afzonderlijk boek minder sterk uit de verf. De platonische liefdesrelatie tussen de hoofdpersonages wordt nauwelijks uitgediept en overtuigt allerminst. Het vertelperspectief wisselt opnieuw: was in De schat van de boekaniers nog een overtuigende ik-verteller aan het woord die de lezer bij de lurven vatte en in het verhaal betrok, dan laat Lagrou nu opnieuw een alwetende verteller aan het woord, waardoor de afstand tot de lezer opnieuw vergroot. De eenvoudige taal mét af en toe nogal komisch-kinderachtige dialogen draagt bij tot een vlotte lezing, maar staat niet garant voor een intense leeservaring. [Jürgen Peeters] Verberg tekst

Het eiland op de Bahama's waar Marijn woont, wordt na een hevige winterstorm bedreigd door massa's zeewier. Sindsdien gebeuren er onverklaarbare zaken op en rondom het eiland. Het wier blijkt afkomstig uit de Sargassozee, waar ook de Bermuda driehoek ligt, bekend om zijn raadselachtige verdwijningen. Is het wier de oorzaak van de vreemde gebeurtenissen of zijn er andere krachten aan het werk? Marijn gaat samen met vriendin Talitha en de dolfijn Derby op onderzoek uit. De auteur heeft in het eerste deel van dit boek voorbeelden opgenomen uit 1945, 1957 en 1966 van de geheimzinnige krachten van de Bermuda driehoek; in deel twee trekt hij die lijn door. Vijfde boek in de reeks over het dolfijnenkind Marijn, dat gezien het ontbreken van een introductie niet als los deel gelezen kan worden. De vele gebeurtenissen komen niet altijd waarschijnlijk over. Redelijk leesbaar taalgebruik met niet alledaagse woorden (nochtans, gesofisticeerd). Duidelijke druk, ruime marges. De zwart-witkaartjes van het eilandengebied zijn in deze druk niet opgenomen. Op de schutbladen staat een kaart van de Atlantische Oceaan en de omringende landen. Vanaf ca. 12 jaar. Verberg tekst

Dit is alweer deel 5 in de reeks over het Dolfijnenkind. Na een enorme storm wordt Long Island bedreigd door reusachtige velden blaaswier uit de Sargassozee. Over deze zee hangt al eeuwen een waas van geheimzinngheid. Er vinden immers heel wat onverklaarbare verdwijningen van schepen en vliegtuigen plaats. Vlak daarna doen er zich op en rond het eiland steeds meer vreemde verschijnselen voor: Marijn ziet een zeilschip in de kolkende golven verdwijnen, wat doen indianen in de grot die meneer Wagner ontdekt heeft, enz. En wie is de geheimzinnige eigenaar van het grote domein waar gewapende mannen de toegang verbieden ? Gelukkig leidt de nuchtere kijk van Ben Janssen, gecombineerd met de speciale gaven van Marijn, Talitha en Derby, de dolfijn, tot een 'spannende' ontknoping. Dit is een klassiek avonturenverhaal, dat appelleert aan de geheimzinnige waas die rond de Bermudadriehoek hangt. Zoals altijd krijgen de slechteriken hun verdiende loon in een spectaculaire finale, waaruit Marijn – en zijdelings ook Talitha en Derby – als echte helden op de valreep aan allerlei gevaren ontsnappen. Het gegeven dat beide jongeren met dolfijnen en walvissen kunnen communiceren en ook als enigen ‘beelden uit het verleden’ kunnen zien, geeft het boek een ietwat mysterieus en aantrekkelijk cachet. Bovendien lossen Marijn en Talitha quasi het geheim van de geheimzinnige verdwijningen in de Bermudadriehoek op! Jongeren lusten wel pap van dit soort verhalen: snel, goed en boeiend geschreven, een spannende plot met snelle actiewisselingen, hier en daar wat mysterie, veel avontuur en weinig diepgang. Je moet vooral niet te veel nadenken, alles wordt je op een schoteltje gebracht. Bovendien is de realiteit ver weg, maar daar maalt dit soort boeken niet om. M.a.w. dit soort verhalen belooft een leuk namiddagje leesplezier zonder veel inspanning. Meer zit er niet in.

Verberg tekst