In De knikkende knoken heeft Lambik een cursus verzekeringen verkopen gevolgd en kan niet wachten op zijn eerste klant. Hij probeert zijn kunsten op Jerom uit, maar vangt bot. Wanneer Lambik kwaad naar buiten stormt, krijgt hij van een vreemdeling een fles waarmee hij Jerom vast en zeker kan overtuigen. Wanneer hij de fles opent, wordt Jerom echter zo stijf als een plank. Er ontsnappen drie spoken uit de fles, die meteen de deur uitvliegen om de rest van de bevolking de stuipen op het lijf te jagen. Zo begint het avontuur in dit 'Suske en Wiske'-verhaal.
Onze vrienden onderzoeken met Barabas de herkomst van de fles en worden meteen naar het verleden geflitst met de teletijdmachine. Ze komen aan in het Antwerpen van 1434, waar de spoken lelijk huishouden. Iedereen is angstig en koopt bij Gregorius Busch dure lantaarns, die de spoken op een afstand kunnen houden. Zijn vriend Neoconius, de magiër, heeft de spoken uitgevonden. De lampen zijn zeer prijzig en enkel de rijken van de stad kunnen zich een lamp permitteren. Onze vrienden willen graag iedereen van deze wantoestand verlossen en krijgen hierbij hulp van de ploeg van Jan Zonder Vrees, die op dat moment niet geheel zonder vrees is. Na veel vallen en opstaan ontdekt Suske uiteindelijk hoe je de spoken kan verslaan. Als je je angst de baas blijft, kunnen de spoken je ook niet doen verstijven van angst. Nu ze dit weten, schieten de vrienden in actie, bundelen ze hun krachten en al snel vieren ze de overwinning.
Dit is een typisch 'Suske en Wiske'-avontuur. Alle elementen zijn aanwezig: vrienden door dik en dun, een goed verpakte moraal, historische verwijzingen enz. Niet enkel Jan Zonder Vrees en zijn bende maken hun opwachting in De knikkende knoken, ook Gregorius Busch, de slechterik van het verhaal, die verwijst naar George W. Bush, moet de boel komen opleuken. Een detail dat het verhaal iets origineler maakt, is dat het eindigt met de uitleg van hoe het verhaal begonnen is, want het raadsel 'wie is de vreemdeling met de magische fles uit 1434' wordt opgelost. [Elke Vande Velde] Verberg tekst

Deel uit de meest gelezen, meest herdrukte en best verkochte Europese stripserie. Het zijn half-humoristische, half-moralistische verhalen met karikaturaal getekende figuren die veelal acteren op de dramatische wijze zoals die in de stomme film gebruikelijk was. De reeks is statisch opgezet met een klassiek rollenpatroon, waarin de sfeer die rond elk verhaal hangt en de karakters van de optredende figuren vaststaan, zodat er wat dat betreft alleen sprake is van herkenning, niet van verrassing. Dit komt mede omdat deze consumptiestrip, behorend tot de zogenaamde Vlaamse School, zuiver studiowerk is van achtergrondtekenaars, inkters, inkleurders, scenaristen en letteraars. Het productieproces moet daarbij zo snel en goedkoop mogelijk verlopen, terwijl het eindproduct nauw moet aansluiten bij de smaak van het publiek.