Eekhoorn Eduard maakt zich nog niet druk voor de winter. Maar zijn voorraad raakt wel op. Gelukkig ziet hij een joekel van een dennenappel, die echter ook door zijn neefje Reinier - die overigens voorraad in overvloed heeft - wordt gespot. Beide diertjes gaan eropaf. Daardoor schiet de denappel los en buitelt door het bos. Als een razende gaan de neefjes erachteraan. Ze hebben alleen maar oog voor de dennenappel en daardoor raken ze onverwachts in groot gevaar. Nu moeten ze vechten voor hun leven, in plaats van tegen elkaar. Zowel de verbeten strijd van de eekhoorns als het bevrijdende slot komen bijzonder goed uit de verf, waarbij het eerste heel herkenbaar zal zijn voor jonge lezers en het tweede een glimlach of meer bij hen zal teweegbrengen. De tegelijkertijd warme en dynamische tekeningen in herfstsfeer, variërend in perspectief en grootte, maken de emoties van de diertjes direct duidelijk. Ook de uitstekende vertaling van de tekst in eenvoudig (gebroken) rijmschema is zeer geslaagd. Derde, los van eerdere uitgaven te lezen (dieren)prentenboek van dit duo. Vanaf ca. 4 jaar. Verberg tekst

De eekhoorntjes (en neven) Eduard en Reinier zien in het bos een geurige, grote dennenappel liggen. Allebei willen ze hem pakken, maar dan hebben ze door dat ze met twee zijn voor één dennenappel. Dat is een probleem want geen van hen denkt aan samenwerken of delen. De strijd om de dennenappel begint.

Het verhaal wordt op rijm verteld met op de achtergrond een prachtig herfstdecor. De tekeningen zitten vol prachtige herfstkleuren en lijken de herfstzon te laten stralen op je gezicht. Vanuit verschillende perspectieven wordt het verhaal in beeld gebracht. Dat zorgt voor een enorme dynamiek. Er wordt gespeeld met grootte, met richting, met veegtechnieken, het aanbrengen van bewegingslijnen enzovoort. Je zoeft als het ware mee achter die dennenappel aan en ondertussen draai en keer je het boek om de eekhoorntjes te kunnen volgen.

De tekst op rijm hapert hier en daar wat naar mijn gevoel omdat de rijm soms verder ging op de volgende bladzijde. Pas als je de bladzijde omsloeg en verder las klopte het weer. In deze passage klopt de kadans niet naar mijn aanvoelen: 'Maar Eduard was niet het enige dier dat de dennenappel zag. Ook zijn neefje Reinier zag hem liggen.'

Toch was het prettig lezen. Helemaal op het einde van het boek komt de moraal van het verhaal naar boven en die ligt er erg dik op. Echt storend vind ik het wel niet omdat het tijdens het lezen al wel duidelijk is waar het verhaal naartoe gaat. Ik vind dit boek vooral een cadeau om naar te kijken. Het verhaal ondersteunt naar mijn gevoel meer de illustraties dan andersom.

Verberg tekst