Meester Max is een max van een meester, zoveel is zeker. Hij is de meester, jawel, maar daarom plaatst hij zich nog niet boven de kleuters. Hij denkt en speelt met hen mee en hij antwoordt open op hun vragen. Maar hij kan ook boos zijn, bv. als de kinderen hem weg en hun zieke juf terug willen. Overigens staat niet de meester centraal in de verhalen, maar wel de klas. Kromhout beschrijft de kleuters levensecht als kleine, eigenzinnige kinderen vol kattenkwaad, al kunnen ze soms ook wel luisteren. Het zijn echte minimonsters, naar het voorbeeld van hun lievelingsboek, Max en de maximonsters van Maurice Sendak. Boeken en voorlezen spelen in de klas overigens een belangrijke rol. Wat de verhalen over meester Max ook bijzonder maakt is dat de meester zich geregeld kwetsbaar opstelt. Zo is hij bang voor een hommel. Ongetwijfeld zullen zijn gedrag en zijn uitspraken reacties losmaken bij de kleine luisteraars. De robuuste bengels van Sylvia Weve uit de vorige druk zijn hier vervangen door lichtvoetiger versies van Georgien Overwater.



[Jan Van Coillie] Verberg tekst

Dit is de eerste* bundel over meester Max met zeer herkenbare en geestige verhalen. De juf van groep twee is ziek, daarom vervangt het schoolhoofd haar. Dat is zowel voor de kinderen als Meester Max even wennen. De auteur put uit eigen ervaring: herkenbare en bevredigende belevenisjes, soms wisselend van perspectief, vaak via de kleuters Bram en Rosa, maar ook via Meester Max. De qua karakter wat aangedikte persoontjes zijn dwars en eigenwijs, maar ook aandoenlijk, en Meester Max is het grootste kind! Het bezoek van de streng overkomende politieagent verloopt clichématig; het zou voor de hand liggen als Meester Max bepleitte dat je niet alleen op uiterlijkheden af moet gaan. Anderzijds gaat hij wel in op het principieel afwijzen van feesten door sommigen. De titel slaat op 'Max en de maximonsters' door Maurice Sendak. 23 hoofdstukken, in deze herdruk rijkelijk geïllustreerd met eigentijdse gewassen pentekeningen met springerige, zwart belijnde figuurtjes, goed passend bij de baldadige sfeer. Vooral om voor te lezen aan ca. 5-jarigen. Verberg tekst

Het boek verzamelt een aantal voorleesverhaaltjes over de avonturen van meester Max met het klasje van juf Wendy (die hij tijdelijk vervangt). De kleuters houden hem vaak voor de gek, maar uiteindelijk trekt hij toch altijd aan het langste eind. (Van de juf 'mochten' ze altijd zand in de waterbak doen en kleurstof bij het zand ... dus laat meester Max hen maar aanmodderen (letterlijk!), maar uiteindelijk moeten ze de troep wel zelf opruimen.) Maar het is zeker niet de bedoeling om de lezers nu eens een lesje te leren. Het zijn gewoon heel grappige verhaaltjes die perfect bij de leefwereld van de kinderen aansluiten. Ze zijn zo goed geschreven dat zowel de volwassen lezer als de kinderen bijzonder nieuwsgierig zijn naar het einde. Hoewel ze over het alledaagse leven gaan, zijn er originele verhaaltjes bij. Zoals die keer dat de kinderen naar echte wilde dieren gaan kijken op de zolder van de school. Ze reageren smalend, maar als ze een tijdje stilletjes zitten te luisteren naar al die rare geluiden rondom hen, dan is het best wel spannend. Omdat de reacties van de kinderen zo raak geschetst worden, zijn er grapjes die eerder door de ouders gesmaakt zullen worden dan door de kinderen. Maar beide groepen zullen zeker met volle teugen van dit boek genieten.

Verberg tekst