Sofie Lakmaker is helemaal klaar met 'dingen die scheef zitten'. En dan heeft de Amsterdamse debutante het niet alleen over de peperdure apparaten die ze weleens gebruikt om vrouwen te penetreren, maar ook over hoe ze veel moeite heeft met 'het zijn van een vrouw' en met de precieze haarlengte die daar doorgaans bij verwacht wordt. Wie echter een sentimenteel coming-of-ageverhaal over transgenders wil lezen, moet zijn boekhandelaar er maar om een vragen want De geschiedenis van mijn seksualiteit is niet dat boek.
Lakmakers historie — van haar ontmaagding tot vlak voor haar aanmelding bij het VU Medisch Centrum, waar je 'minder meisje en meer jongen kunt worden' — is wél een wervelend debuut, geschreven met de springerige branie die je van een debutant verwacht. Lakmaker stelt zich veel vragen bij wie ze wil zijn, maar maakt geen excuses voor wie ze is. Haar mengeling van zelfoverschatting en zelfrelativering, haar precies gedoseerde gebruik van herhalingen…Lees verder
Sofie Lakmaker is helemaal klaar met 'dingen die scheef zitten'. En dan heeft de Amsterdamse debutante het niet alleen over de peperdure apparaten die ze weleens gebruikt om vrouwen te penetreren, maar ook over hoe ze veel moeite heeft met 'het zijn van een vrouw' en met de precieze haarlengte die daar doorgaans bij verwacht wordt. Wie echter een sentimenteel coming-of-ageverhaal over transgenders wil lezen, moet zijn boekhandelaar er maar om een vragen want De geschiedenis van mijn seksualiteit is niet dat boek.
Lakmakers historie — van haar ontmaagding tot vlak voor haar aanmelding bij het VU Medisch Centrum, waar je 'minder meisje en meer jongen kunt worden' — is wél een wervelend debuut, geschreven met de springerige branie die je van een debutant verwacht. Lakmaker stelt zich veel vragen bij wie ze wil zijn, maar maakt geen excuses voor wie ze is. Haar mengeling van zelfoverschatting en zelfrelativering, haar precies gedoseerde gebruik van herhalingen en haar voorliefde voor goed uitgewerkte vergelijkingen resulteren in een boek dat slimmer is dan het zich voordoet. Een roman waarin soms wat kinderachtig en lukraak tegen schenen geschopt wordt (geen idee waarom bijvoorbeeld Virginia Woolfs Mrs Dalloway het zo moet ontgelden), maar ook een waarin het bezingen van de sierlijke bewegingen van de Deense Ajax-voetballer Lucas Andersen zomaar kan overgaan in een opmerking over 'sekspartners die uitsluitend op het orgasme gericht zijn' om amper een halve pagina later uit te komen bij de bedroevende strijd voor het recht om anderen nichten en potten te mogen noemen.
Wanneer Lakmaker menselijke onhebbelijkheden aanklaagt, doet ze het niet met dat betuttelende eerste persoon meervoud-toontje van 'zouden we niet allemaal beter', maar wel met het 'ik word helemaal gek' van iemand die geen geduld meer heeft met racisme, seksisme en vastgeroeste binaire denkpatronen. Bij momenten windt Lakmaker zich zo erg op dat ze lijkt klaar te staan om elke lezer die in hokjes wil blijven denken simpelweg uit haar roman te jagen. En dat wil je niet, want dan zou je moeten missen wat ze te vertellen heeft over Good Will Hunting, Tetris en de stomp in je maag die je krijgt wanneer je wordt 'gereduceerd tot een cultureel stereotype'.
Niet dat De geschiedenis van mijn seksualiteit zich zomaar laat verengen tot militant genderactivisme. De ooit door een ex-vriendje als 'lesbische fundamentalist' omschreven schrijfster heeft het ook met een laconiek gevoel voor anekdotiek over haar angsten, de kanker van haar moeder en haar onhandigheid tussen de lakens. En hoewel Lakmaker precies kan uitleggen wat er mis is met bepaalde grapjes over minderheden, heeft ze zelf humor te over.
De geschiedenis van mijn seksualiteit is (soms een beetje te) veel ineen, maar bovenal is het een veelbelovende literaire aankondiging: hier is Sofie Lakmaker. Wen er maar aan.
Das Mag, 224 blz., 22,50 € (e-boek 9 €).
Verberg tekst
