De stoere griet Pizazz is 9 en 1/4 jaar oud en … een superheld. WAT VET! Of dat zou je toch denken, maar niets is minder waar: superheld zijn vindt Pizazz zelf super stom. *zucht* De hele familie bestaat uit superhelden: haar kleine zusje, haar ouders en grootouders, haar tantes en nonkels ... En ja, zelfs de hond dient het grotere goed. Samen vechten ze tegen slechteriken of stoppen ze vernietigende asteroïden. *oogrol* Maar de grootste uitdaging voor Pizazz moet nog komen: ze gaat naar een nieuwe school, en dat is voor een superheld niet zo gemakkelijk als het zou lijken. *Dringend-dringend, alarm-alarm* Pizazz staat alweer voor een nieuwe uitdaging: hoe kan ze als de milieucoördinator van de klas in hemelsnaam het park naast de school redden? Nee, het valt echt niet mee om een superheld te zijn.

Pizazz is een boekje dat het midden houdt tussen leesboek en strip: alles is flitsend, knallend, en in superlatieven. Hoewel het verhaal over een puberende superheld gaat, voelen haar problemen bijzonder 'normaal' aan — alles is superkeistom of geweldig of een *oogrol* waard. De tekst leest vlot, en wordt opgeleukt door bepaalde woorden die benadrukt worden door een funky lettertype. Elke pagina is rijkelijk geïllustreerd met grote zwart-wittekeningen in een stijl die wat doet denken aan de werken van Roy Lichtenstein, of Amerikaanse cartoons zoals de Powerpuffgirls. Het geheel is nogal druk, maar daardoor ontzettend energetisch. Het hele boek is overgoten met een sausje pizazz (het Engelse woord voor wat je als flitsend, energetisch of wervelend zou kunnen vertalen), iets waar de puberende Pizazz zelf sterk mee contrastreert.

Het is een boek vol tegenstellingen, maar desondanks een prachtig geheel. Het zit ook vol puberstreken, maar alles is bij haar goedbedoeld. Het gaat dan wel over superhelden, het is o zo herkenbaar. Door de vlotte stijl ongetwijfeld iets wat de moeilijkste lezers aan een boek kan helpen.

Pizazz maakt alles waar wat het belooft: Flits! — Knal! — Boem! — Alarm! — Oogrol. — Zucht.