Al 25 jaar beleven de oude boer Pettson en zijn kat Findus huiselijke avonturen in de bekende boeken van Sven Nordqvist. Het was al tien jaar geleden dat er nog een echt nieuw verhaal in de reeks verscheen — al bleef het duo ondertussen wel alomtegenwoordig in films, computerspellen, kookboeken en dergelijke. Met Findus gaat verhuizen bewijst Nordqvist dat er desondanks nog altijd geen sleet zit op de formule.
Het boek opent met een vredige afbeelding van een typisch Zweeds, roodgeschilderd boerderijtje, verzonken in het groen, onder een vage sluier van ochtendnevel, in het zachte licht van de eerste zonnestralen. Een schril contrast met de tweede bladzijde: een hyperkinetische Findus stuitert in vijfvoud door de kamer, tot grote frustratie van Pettson, die wanhopig een kussen om zijn roodaangelopen hoofd klemt. Het is immers nog maar vier uur in de ochtend!
Pettson stelt Findus voor de keuze: stoppen met op het bed te springen, of verhuizen. En de titel zegt het al: Findus gaat verhuizen. Pettson timmert een oud buitentoilet om tot een huisje voor zijn kat, zodat die in alle vroegte ongestoord zijn ochtendgymnastiek kan doen.
Dezelfde avond al beseft Pettson dat hij zijn kat mist. Stiekem heeft hij zelfs heimwee naar het gebonk op het bed… Findus daarentegen vermaakt zich opperbest in zijn nieuwe huis en lijkt Pettson al min of meer vergeten te zijn. De daaropvolgende dagen legt Pettson zich met pijn in het hart neer bij de nieuwe toestand, maar geleidelijk aan krijgt Findus het nu steeds moeilijker. Hij blijft langer bij Pettson rondhangen dan strikt noodzakelijk is en bedenkt uitvluchten om ‘s avonds niet naar zijn eigen huisje te hoeven. Uiteindelijk doorziet Pettson de situatie en weet hij hem naar zijn hand te zetten: voortaan mag Findus weer in zijn slaapkamer slapen, maar alleen als hij belooft pas vanaf zeven uur ’s ochtends op het bed te springen.
De manier waarop Nordqvist de relatie tussen Pettson en Findus beschrijft, doet denken aan de relatie tussen een wijze, maar menselijke vader en een eigenzinnig kind met een klein hartje. De psychologie van de personages is verrassend goed uitgewerkt en ook kinderen zullen zich in de tegenstrijdige gevoelens van de hoofdpersonages herkennen. Want wie heeft het nooit meegemaakt dat zijn verlangen naar vrijheid in conflict komt met zijn behoefte aan geborgenheid? Ouders zullen dan weer meevoelen met Pettson, die duidelijk worstelt met een legenestgevoel.
Nordqvists taal is levendig en direct, met hier en daar een grapje ('Daarna bracht Pettson een krukje binnen, dat dienst kon doen als tafel, en nog een kleiner krukje, dat dienst kon doen als krukje’). Voeg daaraan toe de meesterlijke illustraties die zoals altijd gelardeerd zijn met gekke uitvindingen van Pettson, rare wezentjes die overal opduiken en waar niemand acht op slaat en details die een eigen verhaal vertellen, en je hebt een Pettson en Findus grand cru. [Lies Lavrijsen] Verberg tekst

De kat Findus mag ‘s ochtends om vier uur niet op het bed springen van opa Pettson, daarom besluit hij te verhuizen. Opa Pettson verbouwt het oude buitentoilet en Findus krijgt z'n eigen huisje om te springen. Hij lijkt heel gelukkig. Maar alleen is maar alleen. Dat ga je natuurlijk niet zeggen, dus bedenk je allerlei redenen om toch gezelschap te hebben... Verhaal uit de serie over Pettson en Findus, waarin het Findus' eer te na is om toe te geven dat alleen wonen ongezellig en ook eng is, met herkenbare thema's voor kleuters als eigenwaarde en geborgenheid. Prachtige, kleurrijke en gedetailleerde illustraties over de hele bladzijde, waar ontzettend veel op te zien is. De voor prentenboeken vrij lange tekst (soms een klein beetje ouderwets, door woorden als 's namiddags), gedrukt in een kleine letter, staat boven aan de bladzijde en is, net als de illustraties, voorzien van veel humor. Heerlijk prentenboek voor kleuters om voor te lezen en te bekijken. Een aantal van de boeken van deze auteur is verfilmd. Vanaf ca. 5 jaar. Verberg tekst

In deze nieuwe uitgave waarin Opa Pettson en zijn poes Findus de hoofdrol spelen, heeft de overbeweeglijke kat een eigen bed gekregen. ’s Ochtends heel erg vroeg wanneer iedereen en dus ook opa Pettson slaapt, doet Findus niets liever dan springen en stuiteren op zijn bed. Wanneer Petsson hem dat verbiedt, besluit Findus te verhuizen. Hij neemt zijn intrek in het oude, door Pettson verbouwde buitentoilet. Hoewel hij daar nu naar hartenlust kan springen wanneer hij maar wil, lijkt Findus zich toch wel wat bang en eenzaam te voelen in zijn nieuwe huis. Maar die gevoelens toegeven, dat vindt Findus blijkbaar nog wel moeilijk. Daardoor gaat hij allerlei uitvluchten verzinnen om toch maar van het vertrouwde gezelschap van Pettson te kunnen blijven genieten. Pettson heeft hem door maar weet de eigenwaarde van de poes mooi te respecteren en biedt hem door te onderhandelen de geborgenheid waar hij nood aan heeft. Voor oudere kleuters zijn dit herkenbare thema’s.
Zoals ook in de eerder verschenen delen over dit duo, bieden de illustraties een toegevoegde waarde. Ze verbeelden op expressieve wijze wat er geschreven staat en ze vullen de tekst met grappige anekdotes aan. Daardoor leent ook dit nieuwe prentenboek zich erg goed tot voorlezen.
Verberg tekst