Toen dit boekje voor het eerst verscheen in 1990, werd het bekroond met een Vlag & Wimpel. Achttien jaar later is Ik ben een held toe aan een vijfde, herziene druk. Eigenlijk begint dit boek voor prille lezers al op de achterflap: een vader daagt zijn zoontje uit om in dit enge boek te lezen. Eruit voorlezen durft de vader niet. "Ik durf wel," zegt het jongetje, "want ik ben een held!" De toon is meteen gezet, want in de drie verhalen die je hier vindt, blijkt de vader telkens de angsthaas te zijn en de jongen de dappere held. Haast alle kinderen zullen dat een bijzonder leuke situatie vinden en zich maar al te graag met de held indentificeren.
De drie verhalen ('Botteboe', 'Blootspook' en 'Blauwvis') zijn op zijn minst merkwaardig te noemen. In het eerste verhaal maak je kennis met het skelet van een beest zonder kop, daarna duikt er een naakt spook op, en in het slotverhaal groeit een klein visje uit tot een vleesverslindende haai: allemaal best spannende en zelfs ietwat enge onderwerpen. Doordat Ted van Lieshout zijn vertelsels echter doorspekt met humor, zullen zelfs de bangste lezertjes plezier beleven aan deze avonturen. Tenslotte is ook de held in dit verhaal allesbehalve bang.
Van Lieshout schreef dit boek voor beginnende lezers (AVI 3, volgens het nieuwe AVI-systeem), maar je kunt de verhalen ook beslist voorlezen aan jongere kinderen. De taal komt immers nergens stroef of geforceerd over. De schrijver gebruikt veel directe rede, varieert in zinsstructuur en creëert een fijn ritme. Hier en daar merk je duidelijk dat Van Lieshout ook dichter is, bv. wanneer de jongen vertelt hoe hij het spook aanpakte: "Ik gaf hem een klap en een por / en een pets en een mep. / Toen smeet ik hem de straat op. / Ik stampte op zijn stomme kop. / Ik schudde hem door elkaar / en trok aan zijn neus. / Ik spuugde in zijn oor / en smeerde snot in zijn haar. / Toen schopte ik hem de stad uit. / En dat was dat."
De illustraties zijn van de schrijver zelf. Niet iedereen zal van de scherpe tekenstijl houden, maar de tekeningen ? in blauw en zwart-wit ? bevatten in ieder geval een hoop grappige details, zoals de piemel van een spook, of een stiekeme muis in de keuken. Heel leuk is hond Snoet, die telkens in een hoek van de pagina ligt te slapen in alle mogelijke houdingen. Enkel wanneer de hond een actieve rol speelt in het verhaal, blijft de hoek leeg. Ik ben een held is een mooi afgewerkt geheel, en een geestig en uitdagend boekje voor eerste lezers. [Reine De Pelseneer] Verberg tekst

In alledrie de verhalen staat de relatie tussen vader en zoon (ik-figuur) centraal; de zoon komt steeds als een held naar voren. Hij beschermt zijn vader tegen de Botteboe, een dierengeraamte zonder hoofd, dat ze opgegraven hebben. Om zijn hoofd terug te krijgen, belandt het monster in een pan met kokende soep. Zijn vader is ook bang voor Blootspook, ook al geeft hij dat niet graag toe. Van zijn vader krijgt de zoon een cadeautje, een Blauwvis die al snel de goudvis opeet. Hoe groter Blauwvis wordt, hoe meer slachtoffers hij weet op te peuzelen. Humoristische verhalen, met verwijzingen naar bekende sprookjes. Het levendige taalgebruik is aangepast aan het beoogde lezerspubliek: korte zinnen en veel dialogen (AVI-E3), maar leent zich ook heel goed om voor te lezen. Herziene uitgave van het in 1991 met een Vlag & Wimpel bekroonde boek; het werd destijds ook getipt door de Kinderjury. Met nieuwe illustraties, nu van Sylvia Weve, en ook een nieuwe omslagillustratie, waarop de held een grote 'blauwvis' in de lucht houdt. Nu met twee meelees-cd's (ca. 80 min.) waarop het verhaal op AVI-M4 wordt voorgelezen. Voorlezen vanaf ca. 5 jaar, zelf lezen vanaf ca. 6,5 jaar. Verberg tekst

De ik-figuur is een lagereschooljongen die bij zijn alleenstaande vader woont en de hond Snoet. In het eerste verhaal vindt Snoet een bot in de tuin. Pap maakt een grapje dat het van een Botteboe is, die graag kinderbillen eet. Wanneer deze ‘s nachts tot leven komt, draait de jongen hem in de soep. In verhaal twee verjaagt hij een bloot spook waar zijn vader bang voor is. En in het derde krijgt hij van Pap een visje, dat uitgroeit tot een flinke haai. Deze speelt eerst Snoet, en vervolgens dertien kinderen naar binnen. Maar de jongen slaagt erin iedereen te redden. Hilarische verhalen over een vader en zoon en hun toch wat bizarre relatie, waarin de vader de zoon bang maakt, maar de zoon dapperder is dan de vader. Beiden zijn aan elkaar gewaagd in hun treiterijen. Heel deze rijke inhoud is bovendien verwerkt in een taal voor beginnende lezers, wat een prestatie op zich is. Een heel leuk boekje voor iedereen die leert lezen, en voor kinderen met kleine of grote angsten in het bijzonder.
Verberg tekst

Botteboe, Blootspook en Blauwvis zijn  belangrijke personages in de drie heerlijke verhalen in dit boek. Een niet nader genoemde jongen maakt met deze drie opmerkelijke wezens kennis samen met zijn vader en de hond Snoet. Telkens opnieuw slaagt onze jonge held erin om op slimme wijze deze vreemde figuren te slim af te zijn. Zijn vader, die erg goed is in grappen en grollen, draagt meestal niet echt bij tot het oplossen van de problemen die zich stellen, waarna zijn zoon het van hem overneemt en zich tot een  rasechte held ontpopt. Ik ben een held' is een hilarisch en tegelijkertijd ontroerend boek voor beginnende lezers. In zeer eenvoudige zinnen met korte woorden slaagt de auteur erin de onervaren lezer mee te voeren in het verhaal. De verhalen dateren van 1990 doch doorstaan moeiteloos de tand des tijds en blijven beklijven. De originele illustraties van Sylvia Weve worden goed gesmaakt en vullen de verhalen goed aan.