Het boek telt nog geen tachtig pagina’s, maar is zeer veelzeggend. De auteur, ook acteur en filmmaker, worstelde als kind met diens identiteit. ‘Op mijn oude school hadden we één plasketting. Op deze nieuwe school zijn twee plaskettingen, een voor de jongens en een voor de meisjes. Ik hou het wel op.’ Het begrip non-binair bestaat dan nog niet en later kent hen het niet. Wel voelt het kind verwarring en ervaart het uitsluiting. De schrijver gaat in transitie, maar verliest daarmee het contact met hoe hen als kind was. Met transitie bedoelt hen meer dan gendertransitie. Het is goed om elke levensfase af te sluiten, maar dat heeft hen met de kindfase niet gedaan. 'Ik weet niet of ik het kind in mij al heb gevonden. (…) Er zitten zoveel lagen omheen. Ik blijf afpellen. Schil na schil.’ Het boek, met overpeinzingen, observaties, noodkreten, herinneringen, is ontroerend, grappig soms, maar vooral overtuigend. Het zal vast jonge mensen op zoek naar hun identiteit kunnen helpen. Met illustraties van de hand van de schrijver.