Pom en haar neef Titus behoren tot de leukste familie, vinden ze zelf. De familie Kokos kan om alles lachen en ze hebben zelfs een blunderwedstrijd, met de Gouden Kokosnoot als prijs. Maar Pom heeft pech: haar moeder is de enige Kokos die haar oranje haren zwart verft, haar gedachten op een rijtje krijgt met puzzelen en een hekel heeft aan blunderen. Toch hoopt Pom dat zij de vijftigste gouden Kokosnoot mag winnen en dus gaat ze op blunderles bij haar oom Petter. Met Titus, Petter, opa en oma, en de burgemeester bedenkt ze ook een plan om haar moeder weer bij de familie Kokos te krijgen. En wie heeft er nou eigenlijk die 44e Gouden Kokosnoot gewonnen? Tosca Menten, bekend van de serie over Dummie de Mummie en talloze andere grappige verhalen*, stelt met dit boek niet teleur: de blunders zijn grappig en onnozel, en lezers zullen zeker smullen. Met veel grappige, zwierige zwart-witte tekeningen. Voorlezen vanaf ca. 7 jaar, zelf lezen vanaf ca. 9 jaar.

Pom komt uit een familie vol klunzen: de familie Kokos. Ze vinden dat echter niet erg, ze kunnen erom lachen. Straffer nog: ze reiken een keer per jaar de gouden kokosnoot uit aan degene die de beste blunder heeft begaan. Oma en opa houden al jaren netjes een plakboek bij met daarin alle winnaars van de voorbije jaren. Dit jaar wordt het een speciale editie, want voor de vijftigste keer wordt de Gouden Kokosnoot uitgereikt! Helaas mag Pom deze prijs van haar moeder absoluut niet winnen. Haar moeder is ook een Kokos maar doet enorm veel moeite om geen blunders te begaan. Ze is ordelijk en houdt van puzzelen. Ze verwacht van haar dochter net hetzelfde.Pom bedenkt samen met haar neef Titus een plan, opdat ze toch kans kan maken op de Gouden Kokosnoot.

Net zoals in het verhaal een soort van jubileum gevierd wordt, is dit boek ook een jubileumeditie voor Tosca Menten. Op het moment dat het boek uitkwam, was ze precies twintig jaar schrijfster. Ze verwierf vooral (internationale) bekendheid met haar boeken over Dummie de Mummie. De familie Kokos die hier beschreven wordt, is chaotisch, slordig, voorspelbaar, vindingrijk, grappig … maar vooral warm van hart. Het zijn eveneens ook kenmerken van het verhaal. Het komt wat warrig op gang, maar eens je mee bent met de schrijfstijl leest het vlot. Zo heb je voor de 33 ‘echte’ hoofdstukken drie hoofdstukken ‘nul’ om de familie Kokos voor te stellen, wat een beetje vreemd en tegelijk grappig is. De lengte van de hoofdstukken is ideaal om bijvoorbeeld dagelijks een stukje uit voor te lezen.

Geert Gratama voorziet het verhaal van de nodige illustraties in grijstinten. In alle formaten kom je ze tegen, van paginagrote tekeningen tot de kleine puzzelstukjes om alinea’s te scheiden. Ze lijken vluchtig getekend wat zorgt voor een zekere dynamiek. Een vermakelijk boek voor wie houdt van deze schrijfstijl.

Verberg tekst