Dirkje woont op een brandnetelplantage met zijn verschrikkelijke oom Griep en tante Fop. Hij moet onmenselijk hard werken en ziet er verder niemand. Zijn oom wil een reuzenbrandnetel maken die hij voor een miljoen gaat verkopen. Dirkje maakt per ongeluk zo’n reuzenbrandnetel, maar die raakt vernietigd. Ineens zijn oom en tante heel lief voor Dirkje… als hij maar een nieuwe reuzenbrandnetel maakt. Dit fantasievolle en humoristische verhaal doet denken aan avonturen die Roald Dahl schreef. De lekker rommelige tekeningen in paarstinten van Elly Hees bieden extra pret. Het geheel ademt een bijzondere sfeer uit, mede door het sterke taalgebruik. De term ‘iemand mores leren’ gaat ineens een heel eigen leven leiden. Er zit een lichte treurigheid in het verhaal, dat Dirkje tot een bijzonder personage maakt. Hij staat alleen, maar zet onverschrokken door om hemzelf en zijn geitjes te redden en een betere toekomst tegemoet te gaan in de ‘wijde wereld’. De gebeurtenissen tegen het einde van het verhaal zijn heerlijk absurdistisch en als de laatste pagina’s aanbreken, slaat de ontroering toe. Vanaf ca. 9 jaar. Verberg tekst

Dirkje Bakkes is een echte stakker. Hij woont al zolang hij zich kan herinneren bij zijn oom Griep en tante Fop. Zoals hun namen doen vermoeden, zijn zij niet de meest aangename mensen om mee samen te leven. Oom Griep heeft een brandnetelplantage en hoopt ooit een reuzenbrandnetel te kunnen kweken. Op die manier zouden ze in één klap héél rijk kunnen worden. Maar zolang oom Griep die reuzenbrandnetel niet heeft gemaakt, is Dirkje gedoemd om te zwoegen op de brandnetelplantage. Het enige lichtpuntje voor hem op de boerderij is Sik, de geit.

Op een dag probeert Dirkje om zelf een reuzenbrandnetel te maken. Hij doet de bijtjes na en probeert maar wat uit. Tot zijn eigen grote verbazing lukt het hem om een reuzenbrandnetel te maken! Als je zou denken dat alle problemen vanaf nu opgelost zijn, dan heb je het goed mis. Nu beginnen de problemen pas echt ...

Het verhaal van Dirkje zit vol humor en bevat ook best wat spanning. Op het einde gebeurt er zelfs iets gruwelijks. Met andere woorden: er komen heel wat emoties boven bij het lezen van zijn verhaal. De sfeer deed me wat denken aan die van ‘Matilda’ van Roald Dahl. Het verhaal leest heel vlot en de illustraties leuken het verhaal wat op. De bladzijden zijn niet overladen en er wordt slechts met enkele kleuren gewerkt. De paginanummers, de hoofdstukken en de illustraties werden in roze - of tinten ervan - gedrukt. Dat maakt een wat vreemde indruk.

Het einde van het verhaal vond ik wat teleurstellend. Ik had graag iets meer hints gekregen over de toekomstplannen van Dirkje. Verder is het een echte aanrader voor jeugdige lezers die houden van wat spanning en avontuur.

Verberg tekst