Maashi! Maashi! Nog een keer laat Dummie zijn kreet horen in het verhaal Dummie de mummie en de dans van de cobra. In een flashback van Dummies leven in Egypte zien wij hoe hij voor de slangengodin Asp Arat danst. Hij danst om de godin te smeken om het leven van een man te sparen, en dat gebeurt. Hiermee wordt het respect en angst van Dummie voor slangen verklaard en zien wij de dans van de cobra die doorheen het verhaal steeds terugkomt. Terug naar vandaag, in Nederland, plannen Dummie, Goos, Klaas en Bart een reis naar New York. Want dankzij Bart kan Dummie zijn werk tentoonstellen in een New Yorkse galerie. Maar het is niet gemakkelijk om Klaas over te halen zijn vliegangst te overwinnen en een levende mummie door de strenge douane te smokkelen. Voor hun vertrek laten de vrienden iedereen graag alles weten over hun grote avontuur. Ebbie vertelt hen over honkbal en over de jeugdploeg de Cobra’s die in Central Park oefent. Eenmaal in New York spenderen Goos en Dummie veel tijd bij de Cobra’s en beleven ze er allerlei avonturen.
Tosca Menten heeft weer een zeer vlot verhaal geschreven dat voornamelijk spannend en grappig is, maar ze weet ook diepte te brengen. Zo is er af en toe onenigheid tussen Dummies wereldbeeld en dat van zijn omgeving. Het conflict wordt volledig in het verhaal ingebed, vaak impliciet, maar de intentie is duidelijk: Klaas en Goos begrijpen en accepteren dat Dummie heel anders denkt. Dat anders denken kan ook grappig uitkomen, Dummie begrijpt veel zegswijzen niet en neemt ze letterlijk, zoals ‘naast je schoenen lopen’, waarna hij zijn schoenen uittrekt en er trots begint rond te lopen. Dummies gebrekkige Nederlands en Engels zijn bronnen voor talloze taalspelletjes. Er is ook diepte in de karakterisering van Dummie en Goos. Dummie heeft een sterk karakter, hij weet wat hij wil en gaat ervoor. Door zijn verband denkt het publiek van een honkbalwedstrijd dat hij helemaal verbrand is en tonen ze medelijden. Maar Dummie wil hiervan echter niets weten: ‘Op de tribune riep iemand “Oh how sad…” Dummie draaide zich met een ruk om. “Vind je zielig?” vroeg hij verontwaardigd “Is maar één zielig, en dat is Panters [honkbalploeg tegen wie hij speelt], want wij ghaan winnen!”’ (blz. 265-266).
Goos wordt constant overtroffen door Dummie, in dit deel is dat erg duidelijk. Ze gaan naar New York door Dummies tekentalent en Dummie is zo goed in honkbal dat hij in een echte wedstrijd mag meespelen. Als kind is het niet makkelijk om zo een vriend te hebben. Goos bewondert Dummie terwijl hij op andere momenten jaloers is en dan weer onzeker. ‘Pap, ben ik ook een bijzonder mannetje?’ (blz. 87). Het vijfde deel in de ‘Dummie de mummie’-reeks is een geweldig verhaal dat uitblinkt door de vlotheid en de humor terwijl het ook taalvaardig geschreven is en onmogelijke situaties gecombineerd worden met herkenbare alledaagsheid. [Sahra Correia] Verberg tekst

Dummie wordt uitgenodigd om aanwezig te zijn bij een heuse expositie van zijn schilderijen in New York. Goos en zijn vader Klaas reizen met hem mee. Dummie en Goos hebben er de tijd van hun leven en mogen zelfs meespelen met het honkbaljeugdteam van de New York Cobras. De apetrotse Dummie blijkt een zeer succesvol speler te zijn. Maar als Mister Siss – de plastic slang die als mascotte dient – plotseling weg is, gaat er van alles mis. Is dat toeval of heeft Dummie toch gelijk met zijn Egyptische bijgeloof? Tegelijkertijd spannend, aanstekelijk en wensvervullend verhaal dat met vaart is geschreven en bol staat van allerlei komische situaties. Vooral de grappige uitingen van de impulsieve Dummie slaan op de lachspieren. Toch is ook de vriendschap tussen Goos en zijn mummievriend een belangrijk element in dit vijfde deel* van de serie, dat zonder voorkennis van de eerdere delen goed is te lezen. Het verhaal is gelardeerd met zwart-witte inktillustraties met grijstinten die de sfeer goed aanvullen. Geslaagde serie voor de middenbouwgroepen. Voorlezen vanaf ca. 8 jaar, zelf lezen vanaf ca. 9 jaar. Verberg tekst