Otto is een ondernemende jongeman, die voortdurend bezig is met alles om zich heen te observeren en een oplossing te bedenken voor de problemen. Wanneer Otto bij zijn oma gaat logeren, merkt hij dat ze bij veel dingen niet meer kan omdat ze te hoog zijn geworden voor haar. Zijn oma krimpt en het huis krimpt niet mee, en daarom moet ze gevaarlijke toeren uithalen om de was op te hangen of appels te plukken. Otto en zijn zus Jasmijn mogen gaan logeren om te helpen appels plukken en appeltaarten maken voor het wereldrecord 'taarttoren bouwen'. Terwijl ze wachten op Jasmijn die haar vriendje maar niet kan missen, gaan Otto en oma alvast aan de slag. Tussendoor noteert Otto alle problemen waarmee oma geconfronteerd wordt, en doet hij enkele experimenten. Daarnaast bedenkt hij ook een krimphuis: een huis dat gewoon meekrimpt met zijn oma. Terwijl Jasmijn en oma bezig zijn met taarten bakken, maakt Otto een prototype. Wanneer het huis eenmaal af is, lijkt het om heel andere redenen aan oma's wensen tegemoet te komen.
Otto en het krimphuis is het tweede boek verschenen over de jonge uitvinder. Het verhaal leest vlot en de lezer kan gemakkelijk de proefjes en gedachtegangen van Otto volgen. Op het einde van het boek vind je bovendien een leuk en informatief stukje over hoe je zelf een proef kunt bedenken en aan welke voorwaarden moet worden voldaan. Daarnaast zijn er enkele suggesties van zaken die je kan onderzoeken. Nergens heb je het gevoel dat je een wetenschappelijk artikel aan het lezen bent, en de bedenkingen van Otto zijn soms zelfs behoorlijk grappig. Ook zijn zus Jasmijn zorgt ook voor een komische noot met haar gekke streken, terwijl oma gewoon heel erg lief, schattig en een beetje vergeetachtig is.
Het verhaal kaart een alledaags maar bij kinderen niet zo bekend probleem aan. De oplossing die Otto uitvindt is dan misschien niet erg praktisch of realistisch, fantasierijk is ze wel. Een luchtig en tegelijk onderhoudend boek. [Alexandra Vermote] Hide text

Otto’s oma is door haar leeftijd al zo gekrompen, dat ze niet meer alles alleen kan doen. Appels plukken uit de appelboom, de was ophangen, haar hoed van de kapstok pakken - dat lukt niet meer zo goed. Otto besluit, na een aantal experimenten, om zijn oma te helpen en hij ontwerpt voor haar een woning die steeds kleiner wordt. Zo kan oma overal weer bij. Dit tweede deel rondom uitvinder Otto* is in dezelfde geforceerde stijl geschreven als deel een. Nergens in het verhaal wordt de spanning opgebouwd, zodat Otto’s uiteindelijke uitvinding niet echt als een oplossing voor een dringend probleem gezien kan worden. Door de moeilijke woorden is het boek niet geschikt voor alle lezers, en dit geldt ook voor de doe-het-zelf-proef achterin. Pluspunt zijn de grappige tekeningen, die echter geen inhoudelijke aanvulling vormen op het verhaal. Vanaf ca. 9 jaar.

Na het eerste boek 'Uitvinder Otto en de slakmobiel', is er nu ook het tweede deel 'Uitvinder Otto en het krimphuis'. Tijdens een logeerpartij bij zijn oma merkt Otto op dat oma steeds kleiner wordt en lijkt te krimpen. Aan de hand van enkele proeven zoals het koken van spaghettislierten wil Otto het probleem van de “verkrimping” van naderbij bekijken. En zoals de titel van het boek al doet vermoeden maakt Otto zijn naam van uitvinder waar en ontwerpt hij een heus krimphuis. Jammer genoeg kan je dit boek moeilijk als een grote uitvinding beschouwen, en komt de uitvinding van het krimphuis niet echt als een verrassend slot uit de bus. De verhaallijn is eerder langdradig en kan slechts met moeite boeien. Het thema van de “verkrimping” is niet echt herkenbaar en zal dan ook weinig jongensharten sneller doen slaan. De tekeningen van Willeke de Boer zijn leuk uitgewerkt en brengen alsnog enige humor in dit grijze boek.