Deze bundel bevat een kleine zeventig teksten over vrij diverse onderwerpen. Een aantal van die stukken wordt hier voor het eerst gepubliceerd, maar het merendeel verscheen reeds als column in 'De Standaard'. Ze werden gegroepeerd in rubrieken als universiteit en onderwijs, religie, politiek, kunst en literatuur, en ethiek. Die opdeling is wat artificieel, want in een en hetzelfde stuk komen vaak meerdere thema's aan bod. In het stuk 'Rectoren in Rome' krijgt bv. zowel de Leuvense universiteit als 'Rome' een stevige veeg uit de pan.

Het moderne hokjesdenken veroorzaakt hier en daar nogal wat kritiek op Torfs. Een geleerde professor zou zich moeten beperken tot het ernstig beoefenen van zijn specialiteit kerkelijk recht, waarbij er geen plaats is voor humor of televisieoptredens. Gedeeltelijk heeft hij zelf wel wat schuld aan de misvatting dat hij te licht zou omspringen met zijn job: zijn badinerende stijl leest ogenschijnlijk vlot en men kan zich bij het lezen inderdaad beperken tot de bon mots en aforismen zonder te gaan spitten in de diepere laag van zijn teksten. Heel wat van zijn hersenspinsels zijn perfect bruikbaar als lectuur voor het nachtkastje, om in slaap te vallen met een monkellachje, zoals hij het zelf zo zorgvuldig cultiveert. Maar ze verdienen het om af en toe eens ernstig doorgenomen te worden, zodat je vaststelt dat bv. een zin als "Alsof het recht van de sterkste een recht is" dieper snijdt dan bij eerste lezing blijkt. Torfs gebruikt regelmatig het trucje van de schijnbare contradictie om de lezer tot denken aan te zetten. En dat dat geen onverdienstelijke bezigheid is, geeft hij zelf aan: "Sinds de mensen minder nadenken, verschijnen er meer columns." De ernst krijgt ook haar rechten, als hij het heeft over het geloof of de dood, twee onderwerpen waarover hij een uitgesproken mening heeft. Maar ook veel van de zogenaamde "luimige" passages zijn bij nadere beschouwing heel wat ernstiger dan bij eerste lezing het geval lijkt te zijn. "Ironie is niet minder, zij is meer dan ernst." Aanbevolen lectuur voor al wie wat meer wil denken in plaats van na te denken wat hem door anderen voorgedacht wordt. [Carlos Tamsin] Hide text

Rik Torfs is hoogleraar kerkelijk recht aan de K.U. Leuven en is in Vlaanderen ook bekend van zijn optredens in allerlei televisieprogramma's. In dit boek bundelt Torfs een zeventigtal columns over erg uiteenlopende onderwerpen. Een aantal van die stukken wordt hier voor het eerst gepubliceerd, het merendeel verscheen al in de Vlaamse krant 'De Standaard'. De teksten werden gegroepeerd in hoofdstukken over de universiteit en het onderwijs, religie, politiek, kunst en literatuur, en ethiek. Die opdeling is wat artificieel, want in een column komen vaak meer thema's aan bod. Torfs' badinerende stijl levert meestal vlotlezende stukjes op vol aforistische passages. Heel wat van de teksten zijn dan ook perfect bruikbaar als luchtige lectuur voor op het nachtkastje. Als Torfs het heeft over het geloof of de dood wordt de toon expliciet ernstig, maar ook andere teksten hebben meer diepgang dan je na een eerste lezing zou verwachten. "Ironie", zo stelt Torfs, "is niet minder, zij is meer dan ernst." Aanbevolen lectuur voor wie zelfstandig wil denken in plaats van andermans gedachten na te kauwen. Hide text