Dit is één van de latere afleveringen in de avonturen van Opa Pettson en zijn kat Findus, maar nog steeds een voltreffer. Het wordt voor de vierde maal en herzien herdrukt. De nieuwsgierige Findus vindt op zolder "een groene worst" (een tent in een zak). Natuurlijk probeert hij dat ding eerst uit voor hij Pettson om uitleg vraagt, met een tuimelpartij als gevolg. Wanneer hij begrijpt wat een tent is, wil hij meteen gaan kamperen, maar de twee worden geweldig gehinderd door de kippen die per sé mee willen op uitstap. Dan zetten ze de tent maar op in de tuin, en gaan ze vissen met Pettsons nieuwe uitvinding, een vislijn annex boog. Pettson vangt er bijna een geweldig grote snoek mee, die bij Findus voor de rest van het verhaal door het hoofd spookt.

Zoals steeds in deze reeks combineert Nordqvist kinderlijke fantasieën en angsten (Findus die bang is voor 'het monster', de snoek), met de meer tragische gevoelens van de oude Pettson, die beseft dat hij nooit grootse dingen gedaan heeft in zijn leven, zoals een geweldige vangst doen of de bergen van Lapland beklimmen. Beider gevoelens worden ditmaal redelijk diep uitgewerkt, ook in de tekeningen: Pettson die achterom blijft kijken naar de vijver van de grote snoek, de spookbeelden die Findus bestoken. Naast die sfeertekeningen krijgen we de typische humoristische stapeltekeningen, met de fratsen van Findus, de gebruikelijke gekke wezentjes en de kippen van Pettson in een glansrol. Opnieuw wordt het Zweedse landschap glorieus uitgebeeld, hoewel Pettson en Findus dus helemaal niet ver geraken op hun kampeertocht. [Chris Bulcaen] Hide text

Opa Pettson en zijn poes Findus willen kamperen. Maar omdat de kippen mee willen, komen ze niet verder dan de tuin. Aan het meer bij het huis beproeven ze de 'pijl en boog-hengel' van opa en vangen bijna een reusachtige snoek. Na de nacht in de tent te hebben geslapen, trekken ze de bergen in, d.w.z. de eerste helling achter het huis, om te ontbijten. Dit bescheiden gegeven is bijzonder humoristisch uitgewerkt. Opa, poes en kippen beleven het kampeeruitje heel verschillend, terwijl ook het badinerend commentaar van de buren voor komische contrasten zorgt. Het bijzondere aan de paginagrote illustraties, aquarellen in vooral bruine en groene tinten, is de tekenstijl. Ze zijn warm en vriendelijk qua sfeer, soms donker als poes Findus bang is. Vloeiend daarin opgenomen is er een rijkdom aan stripachtig getekende details die als een ironisch commentaar fungeren. Hierom zullen kinderen vanaf 5 jaar meer van dit prentenboek genieten dan de door de uitgever beoogde doelgroep 'vanaf 4 jaar'. De tekst in deze nieuwe druk is gezet in een kleiner lettertype, waardoor er meer ruimte is tussen de vrij volle illustraties. De tekstuele veranderingen betreffen verbeteringen, moderniseringen en aanpassingen die minder Vlaams klinken. Streepjes voor de dialoog zijn vervangen door aanhalingstekens. Hide text