De Oostenrijkse Ursula Poznanski, die ooit werkte als medisch redacteur, bewijst met Vijf andermaal dat ze van vele markten thuis is. Eerder schreef Poznanski al enkele kinderboeken (geen Nederlandse vertaling), en haar eerste twee spannende young-adulttitels Erebos en Saeculum werden uitstekend onthaald (met o.a. een nominatie voor de Deutscher Jugendliteraturpreis). Ook met Vijf, haar thrillerdebuut voor volwassenen, levert ze meteen een sterk visitekaartje af.  
Na gevaarlijke videogames in haar young-adultromans toont Poznanski ook in Vijf een bijzondere fascinatie voor moderne technologie en zijn gevaren. Hier speelt het fenomeen van geocoaching een centrale rol. Dit is een avontuurlijke hobby die sinds de wijde verspreiding van de gps rond 2000 snel aan populariteit heeft gewonnen. Het principe is dat iemand (de ‘owner’) ergens in de natuur een doos verstopt met daarin een logboek en eventueel enkele kleine spulletjes (‘de cache’), waarna de owner de gps-coördinaten op een website zet (al dan niet met eerst nog een speurtocht naar de exacte locatie). Iedereen met een gps-toestel (de ‘finder’) kan vervolgens op zoek gaan naar de cache om iets bij te schrijven in het logboek. Gezien de aard van dit boek, is het al wel duidelijk dat er deze keer geen knikkers verborgen zijn in de cache.
Er is namelijk een seriemoordenaar actief, eentje die ervan houdt om lugubere spelletjes te spelen. Dat blijkt wanneer een wandelaar ’s morgens vroeg in een weiland in de buurt van Salzburg het eerste lijk ontdekt. De handen van de onfortuinlijke jonge vrouw zijn op haar rug vastgebonden en op haar voetzolen zijn nog niet zo lang geleden gps-coördinaten getatoeëerd. Deze leiden de speurders naar een afgelegen locatie in de Oostenrijkse bossen waar ze een vacuüm verpakte plastic zak met een afgehakte mannenhand vinden. Daarbij zit ook een puzzel die leidt naar weer andere coördinaten. Er is dus nog een slachtoffer, en rechercheurs Beatrice Kaspary en Florin Wenninger tasten in het duister of de eigenaar van de hand nog leeft, ze zullen dus snel moeten werken. Maar met elke stap die ze dichter bij de oplossing van het raadsel komen, lijken er meer slachtoffers te vallen en bovendien lijken de doelwitten van de moordenaar volstrekt geen link met elkaar te hebben.
Het idee om geocoaching in het boek te gebruiken is origineel en biedt heel wat mogelijkheden voor sadistische moordenaars. Het is
ook een goede zet om zo de lezer aan het werk te zetten en mee te laten zoeken naar de vindplaats van de caches. De speurders zijn volledig
afhankelijk van de informatie van de moordenaar, die beslist slechts met mondjesmaat zijn geheimen prijs te geven. Poznanski speelt met de verwachting van de lezer en reikt subtiele tips aan, zonder dat de oplossing in de schoot van de lezer (of personages) wordt geworpen. Vijf eindigt bovendien geloofwaardig, maar Poznanski moet er in haar volgende boeken een beetje meer aandacht aan schenken dat ze de speurtocht naar de dader niet te ingewikkeld maakt voor de lezer. Meespeuren door middel van subtiele hints doorheen het boek is leuk, maar het plezier is nog groter als de dader op het einde niet als een deus ex machina verschijnt. Poznanski zou niet de eerste zijn die in deze val trapt, maar gelukkig gaat ze voor het kluwen te complex wordt net op tijd op de rem staan, en op een paar onwaarschijnlijkheden na, is de plot logisch opgebouwd en goed geconstrueerd. Een klein minpuntje nog is dat Poznanski bij de overgang van de inleiding naar de ontknoping een klein dipje in het verteltempo laat sluipen halverwege het verhaal.
Maar dat zijn details, want Poznanski weet wel degelijk hoe ze een verhaal boeiend moet houden. Er wordt bovendien niet alleen gespeurd, ook het privéleven van de politiemensen komt aan bod. Zo probeert Florin zijn prille relatie met Anneke te redden en wordt Beatrice gestalkt door haar ex, die hun kinderen tegen haar probeert op te zetten. Een zuurpruim zou kunnen stellen dat er uit het privé-leven van de hoofdpersonages meer te halen valt, maar het is duidelijk dat Poznanski dit boek heeft geschreven als eerste deel in een nieuwe reeks.  Op het einde van Vijf zijn dan ook nog niet alle issues van de baan, en het is dan ook geen verrassing dat in april 2013 in het Duitse taalgebied het vervolg Blinde Vögel verschijnt. Hierin zullen we waarschijnlijk meer te weten komen over de mysterieuze Anneke en wat precies de bedoelingen van Kaspary’s ex zijn.
Vijf
wordt uitgegeven bij Slaughterhouse, een imprint van uitgeverij Cargo waarin Karin Slaughter op zoek gaat naar nieuw thrillertalent. Elke auteur die wordt uitgegeven bij deze imprint zal dus onvermijdelijk worden vergeleken met de Amerikaanse bestsellerauteur. Voor Poznanski is de eerste balans alvast positief. Ze haalt (nog) niet het niveau van ervaren rot Slaughter, maar ze weet duidelijk hoe ze een verhaal boeiend kan houden en vertellen. De Oostenrijkse moet zeker niet alleen door de bloederige details in Vijf met Slaughter worden vergeleken, ze heeft eveneens een vlotte schrijfstijl met snelle dialogen en weet personages van vlees en bloed neer te zetten. Het promopraatje van Slaughter zelf (‘Ursula Poznanski neemt je mee op een bloedstollende speurtocht, waarbij steeds onduidelijker wordt wie eigenlijk de speurder is. Een psychologische thriller van grote klasse, die mij op alle niveaus wist te verrassen.’) is misschien net iets te lovend, maar Vijf is alvast een veelbelovende start van Poznanski’s thrillercarrière en de auteur heeft nog enkele thrillers respijt om uit te groeien tot een vaste waarde. [Karen Vandyck] Hide text

Deze misdaadroman speelt zich af in en rondom Salzburg in de wereld van de geocachers: mensen die met behulp van coördinaten en een GPS apparaatje op zoek gaan naar verborgen schatten. Dat ‘schatten’ dient men niet letterlijk te nemen, want in dit geval vindt de recherche menselijke lichaamsdelen in de plastic doosjes. Niet alleen moeten ze op jacht naar de dader, ze moeten ook de rest van het lijk vinden. Maar de dader laat het niet bij een slachtoffer en de situatie wordt steeds dreigender als hij rechercheur Beatrice Kaspary berichtjes stuurt waaruit blijkt dat hij van geheimen uit haar privéleven op de hoogte is. De schrijfster neemt haar lezers mee op een zenuwslopende jacht, waarbij de wanhoop van de politiemensen bijna tastbaar wordt, omdat ze ook haar lezers niets weggeeft. De ontknoping komt dan ook als een grote verrassing. De mix van politiewerk en persoonlijke omstandigheden is in het geval van Beatrice functioneel, net als het optreden van haar vrouwonvriendelijke superieur de druk op haar alleen maar vergroot. Smaakt naar meer. Kleine druk. Hide text