In dit vierde deel van ‘De waanzinnige boomhut’ zijn er 13 nieuwe verdiepingen geplaatst op de bestaande 39. Nieuw zijn onder meer: de meloenensmijtruimte, de kettingzaagjongleerverdieping en een renbaan voor hobbelpaarden. Gelukkig is er ook een ultramodern detectivebureau, want de uitgever van de boeken van Andy en Terry, Meneer Grootneus, is vermist. Ze gaan op zoek en ontdekken dat de vermissing te maken heeft met het door Groente Geertje geschreven boek over de smakeloosheid van groente. De groenten zijn uit op wraak. Net als in de vorige boeken* hebben we te maken met een actierijk verhaal waarin de gebeurtenissen in razend tempo over elkaar heen buitelen. Het vrij omvangrijke boek bevat relatief weinig tekst. De symbiose tekst-illustraties is zonder meer geslaagd. Op de talloze kriebelige pentekeningen is ontzettend veel te zien. Kolderieke graphic novel-achtige serie die goed in de smaak valt bij een grote groep lezers. Goed vertaald met originele neologismen en vernieuwende samenstellingen. Begin 2016 wordt de boomhut opnieuw uitgebreid met 13 verdiepingen. Vanaf ca. 9 jaar. Masquer le texte

Andy en Terry weten echt van geen ophouden. Dit is al het vierde deel van de reeks over een waanzinnige boomhut met tig verdiepingen, maar ook deel vijf (met 65 verdiepingen) is al verschenen, de 13 nieuwste verdiepingen zijn in de maak en verschijnen binnenkort, maar uiteraard eerst nog in hun originele taal.

Het concept is simpel: een boomhut vol knotsgekke ingrediënten, dat aan het creatieve brein van een Australisch duo ontsproot. Ze begonnen met dertien verdiepingen en met elk boek kwamen er dertien bij. Het boek vertrekt telkens van hetzelfde uitgangspunt: het halen van een deadline, want ook in hun boeken zijn deze mannen schrijver en tekenaar. Meneer Grootneus, zo heet de uitgever die hen elke keer aan de mouw komt trekken. In dit boek is meneer Grootneus echter vermist. Gelukkig maakt een detectivebureau ook deel uit van de nieuwste aanbouw en kunnen ze met de meest geavanceerde apparatuur aan de slag.

Net als in de vorige verhalen leest ook dit boek als een trein, maar dat betekent ook dat de pagina's niet altijd even gevuld zijn. Deze reeks is niet de meest originele of mooist geschreven reeks, maar ze is zeer geschikt om jonge niet-lezers aan het lezen te krijgen.

In de boeken van Griffiths en Denton is niets te gek, ze hebben dan ook een grote schare trouwe fans gekregen. Benieuwd waar het volgende verhaal ons zal brengen.

Masquer le texte