Het grote prentenboek (33 cm) laat de levenscyclus zien van een vijver in de vier seizoenen en het leven dat in en vanuit die vijver tot groei komt. De paginagrote collageachtige prenten met o.a. dieren van papier-maché doen de adem stokken van stille schoonheid: hoe diertjes uit hun ei kruipen, een salamander voor het eerst de stralen van de zon ziet, twee uilenjongen waken en slapen, een libel haar oude huid aflegt en hoe een reiger stijf tussen winterse rietstengels staat. De tekst, in contrastkleur met die van de illustratie, is poëtisch, feitelijk, invoelend, vol welkomgeheten – levenstrots – verwondering en hart en ziel rakende lichtvoetigheid. Majesteitelijk vormgegeven uitgave over thema’s die spatten van kleur, uitingsvorm en leven. Terwijl de fuut, ijsvogel, ransuil, snoek, schildpad en roerdomp op jacht gaan naar voedsel, houdt elk mensenkind met dit boek in handen zijn adem in: water kringelt, stroomt, drupt of bevriest en de ziel van de beschouwer zingt. Met informatie over de dieren die in het verhaal voorkomen. Prentenboek van fabelachtige schoonheid, geïnspireerd door en gebaseerd op de handgemaakte beelden van papier-maché uit de animatiefilm 'Hallo wereld'. De auteur is meermaals bekroond in binnen- en buitenland. Vanaf ca. 6 t/m 9 jaar. Masquer le texte

Op een mooie lentedag ontstaat er bij de vijver volop nieuw leven: een schildpadje kruipt uit het ei, de roerdomp en de ijsvogel voeden hun kuikens, de zon verwarmt de larfjes van de vuursalamander en de libel. Alle jonge dieren staan voor de grote klus die opgroeien heet. Daarvoor moeten ze ademen, uitkijken voor gevaar, veel eten en slapen.

De beelden voor dit boek komen uit de animatiefilm “Hallo Wereld” van Anne-Lise Koehler en Erik Serre. De dieren werden hiervoor handgemaakt uit papier-maché, het krantenpapier is nog zichtbaar, en in stop motion gefilmd tegen een reële of getekende achtergrond. Dat levert heel bijzondere beelden op in de film, maar in het boek zijn ze niet altijd echt mooi te noemen. Wellicht probeert Bibi Dumon Tak ook de sfeer van de film op te roepen met een poëtische schrijfstijl, wat de tekst niet makkelijk maakt: “De enige die altijd wakker blijft, is de vijver zelf. Zijn water is een oog en een oor en een mond.” De aanvullende informatie over elk dier achteraan is wel in haar typische stijl: aangenaam om lezen, helder, en met een flinke portie humor.

Masquer le texte