Geert De Cockere trok de tuin in en fotografeerde van dichtbij gewone kleine tuinmannetjes. Het zijn insecten allerhande, weidebeekjuffers en Johanneskevers, meikevers, pissebedden en schorpioenvliegen. Ze staren je met grote ogen aan op het uiteinde van een grasspriet en doen de grote levensvragen spontaan bij je opwellen. Hoe hoog reikt de hemel vraagt de wants zich af. Ga ik ooit openbloeien vraagt de zweefvlieg. Ja, er is zeker iets of iemand boven ons, weet de stinkwants. De fotograaf-auteur projecteert zijn mijmeringen op de kleine tuinbeestjes die hij gadeslaat in al hun grootsheid. De foto's zijn kunstwerken qua compositie en hun scherpte zuigt je mee in de intimiteit van het beestje. Dauwdruppels parelen op het lijf van de bloedrode heidelibel die er even de natte vleugels bij laat hangen. Je kan de haartjes tellen op de Johanneskever die zich in een stevige omhelzing met een takje afvraagt hoe lang het geluk zal duren. Het boek bestaat uit zo'n zeventigtal kleurenfoto's van allerhande kevers, vliegen, spinnen en vlinders die buiten, zonder speciale effecten of studiowerk genomen werden. De diertjes werden zo min mogelijk gestoord, zo drukt de fotograaf ons op het hart. De tekst beslaat telkens slechts één regel per foto met een bezinnende hersenkronkel die door het diertje werd ontketend. Peuters zullen allicht de diepgang missen, maar ze houden wel van de grote kleurige plaatjes. Door er met de neus op te zitten, kunnen ze bewondering en respect voor die kleine prutsbeestjes kweken. Natuurliefhebbers van alle leeftijden zullen genieten van deze openbaring van de schoonheid van het kleine grut rondom ons. Veel meer hoeft het niet te zijn: de natuur in haar kleine grootsheid op de knieën benaderd door de naar-zin-zoekende mens. [Hilde Vervaecke] Masquer le texte

Stevige, oblong formaat uitgave waarin op ingenieuze wijze aandacht wordt geschonken aan in tuinen levende insecten. Van deze insecten zijn fotografische macro-opnamen gemaakt, wat een prachtig mooi spel oplevert van kleur, licht, voorgrond (insect op blad, plant, stengel, tak) en achtergrond (lucht, bloemblad, stamper, nerven), waarbij de helderste details en de diffuuste vervloeiingen in elkaar overgaan. In totaal wordt er een overzicht gegeven van 73 opnames, waaronder heel bijzondere van de metaalvlinder, het elzenhaantje, de houtpantserjuffer en de bloedcicade. Elke schitterende kleurenopname wordt ingekaderd door een tekst die tot nadenken stemt, want "Alle tuinmannen hebben wel een vraag die hen bezighoudt. Niet wie je bent, maar wat je bent! Dat is wat telt". Ieder insect stelt zich zo'n algemeen filosofische vraag, meestal poëtisch verwoord en als lezer is het maar de vraag wie de 'Tuinman' in kwestie is: het insect of eigenlijk de lezer, kijker, tuingenieter? De uitgave laat een geslaagd huwelijk zien tussen filosofie, biologie, fotografie en poëzie. Dit boek zal uitstekend fungeren als kijkboek, maar eigenlijk is het een boek dat bedoeld is voor kinderen vanaf ca. 11 jaar die zich bewust zijn van hun plek in de natuur en zich de grote levensvragen (leren) stellen. Masquer le texte

Het is verbazingwekkend hoeveel moois je in je achtertuin kan vinden, als je er maar de tijd voor neemt! Dat heeft Geert de Kockere alvast gedaan. Hij fotografeerde zelf alle insecten in hun natuurlijke omgeving. Hij maakte daarbij geen gebruik van speciale effecten of studiowerk. Alles gebeurde bij natuurlijk daglicht. Dat maakt de foto’s des te mooier. Ze zijn niet alleen haarscherp, maar ook goed van compositie en kleur. Als gewoon kijkboek is dit alvast een juweeltje. Het blijft echter niet bij kijken. Elke foto heeft een korte, begeleidende zin of vraag. Het hele concept is filosofisch en poëtisch opgevat. Vaak worden er retorische vragen gesteld die je aanzetten tot verder mijmeren. Af en toe is er ook een ietwat humoristische knipoog. Met één of twee zinnen zoveel zeggen is knap. Het is daarbij ook nog verfijnd en doordacht. Er ging al een eerste boek over ‘De tuinmannen’ vooraf. Dit boek is qua concept hetzelfde. Ook hier weer die mooie macro-opnames. Wie graag verder kijkt dan enkel maar de plaatjes kan de tuinmannen zien als mensen, de tuin als onze samenleving. Het blijft toch opmerkelijk hoe de auteur met zo weinig woorden zo veel kan zeggen: “De zwarte vlieg klampt zich vast aan wat ze kent en mijdt het onzekere. Onzekerheid is een vraag zonder vraagteken. Een vraag die knaagt, vindt de graswants.” Uiteraard passen de foto’s wonderwel bij deze woorden! Elke natuurliefhebber zal bij dit boek zijn vingers aflikken. Romantische zielen zullen hier echter ook met volle teugen van kunnen genieten. ‘De tuinmannen en de grote vragen’ is een prachtig boek, geschikt voor jong en oud.

Masquer le texte