Een zeer bijzonder verhaal van een Duits-joodse jongen (1929) die in 1943 samen met zijn moeder naar Auschwitz werd gedeporteerd. Daar wist hij niet alleen te overleven, maar zich op ongelofelijke wijze te handhaven via bescherming, vriendschappen, overlevingsdrang, moed en zijn (voor Auschwitz) zeer jonge leeftijd. Nog opvallender: al in Auschwitz begon Greve zijn ervaringen en observaties vast te leggen in tekeningen. Deze gingen verloren, maar meteen na de oorlog legde hij zijn kamptijd (na Auschwitz volgden een dodenmars, Gross-Rosen en Buchenwald) weer vast in tachtig tekeningen mét een verslag dat zijn ervaringen haarscherp beschreef. De (onbeholpen kinder)tekeningen geven indringend het kampleven weer dat, voor enkelen, in al zijn gruwelijkheid, jaren kon duren. Als lezer snap je niet hoe de jonge auteur twee jaar in de kampen (weliswaar ternauwernood) heeft kunnen overleven. Veel tekeningen (in kleur) zijn in het boek afgedrukt.