Witold Szablowski is een Poolse journalist met een vlotte pen. In 'Dansende beren' is zijn onderwerp: Bulgaarse berentemmers. Hij beschrijft hun leven ten tijde van de communistische dictatuur, de manieren waarop zij beren temden en kunstjes leerden, en de weerstanden die hun uitzonderlijke beroepsuitoefening opwekte. Op een gegeven moment, na de omwenteling van 1989, werd besloten de dieren vrij te laten in de natuur, maar in vrijheid bleken zij slecht te aarden. Het tweede deel van het boek is een verzameling reisreportages. Hij ontmoet opmerkelijke inwoners van (meest voormalige) dictatuurstaten: Cuba, Oekraïne, Albanië, Estland, Polen, Servië, Georgië en Griekenland. De verbindende schakel tussen deze losse reportages is Szablowski’s hypothese dat mensen evenmin met hun nieuw verworven vrijheid overweg kunnen als destijds de Bulgaarse beren. Deze metafoor komt helaas niet duidelijk genoeg uit de verf, vooral omdat de journalist zijn verslagen lardeert met een lading amusante beschrijvingen van merkwaardige, excentrieke personen met heimwee naar het oude systeem. Met enkele zwart-witfoto's. Masquer le texte